Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
Kyk, dat bevalt me! riep Holsma. Hy heeft goed geluisterd. Juist over 't vonnis van dien Jakob Claesz had ik 'n opmerking te maken. Kaatje, zeg dat de jongeheer nog wat blyft. Hy is hier wèl. Wouter had zich nooit zoo gelukkig gevoeld. Dat's waar ook. We weten nog niet welk vonnis die krygsraad uitsprak. De tucht moest gehandhaafd worden. Toch niet de kogel? vroeg Sybrand.
... die hier blyft eten, Mama. Als mama 't goedvindt, zei de vader. Juist, als mama 't goedvindt. Mevrouw Holsma zette Wouter met 'n paar vriendelyke woorden op z'n gemak. 't Was noodig! De kring waarin hy zich hier bevond, behoorde tot den deftigen middelstand, maar onzen Wouter kwam alles vorstelyk voor. Men wees hem 'n plaats aan, en 't deed hem genoegen dat-i zat.
Wouter scheen te meenen dat nu 't oogenblik was aangebroken om wat inlichtingen te geven en te ontvangen. Maar Holsma scheepte hem af. Hy toonde wel vriendelykheid, maar geen lust in vertrouwelyke mededeeling. Toen de jongen 'n verward verhaal begon van z'n ontmoetingen, viel hy hem in de rede: En... ik heb gehoord, je zult in den handel gaan? Ja, m'nheer... overmorgen!
'n Nicht? viel Wouter haastig in. Ja, en 'n zeer brave vrouw, antwoordde Holsma met 'n eenvoudigheid, waartoe Wouter nog in lang niet zou in-staat geweest zyn als ze zyn nicht geweest was. Ze is onze nicht, en ik kwam haar bezoeken. Dit doe ik alle weken... niet als dokter, maar als neef. Jy mag daar gerust komen, jongen! Je zult er geen kwaad leeren.
Mevrouw Holsma gelastte de familie zich gereed te maken, om papa niet te laten wachten als-i terugkeerde van z'n bezoek by de Pietersens. Dit geschiedde, zoodat men ruim bytyds vertrekken kon naar 't gebouw waar "der kunsten god" in die dagen werd aangebeden met zeer amsterdamsche geestdrift. Het was 'n waar Apollo's-welvaren, en dit is nòg zoo.
By deze gedachten die hem als bliksems door 't hoofd schoten, viel hy flauw. Was 't wonder? Holsma nam hem mede naar zyn huis, en liet aan juffrouw Pieterse berichten dat de jongeheer Wouter ... Zieje wel, Stoffel, net wat ik gezegd heb! Ieder mag 't weten: het kind leseert effectief by dokter Holsma op de Kolveniersburgwal.
Hy voelde lust zichzelf in de reden te vallen met de vraag: "is 't anders niet?" en begon nu te vreezen dat ook Holsma dit zeggen zou. Maar toen-i eindelyk scheen gereed te zyn, antwoordde deze vriendelyk: Zeker, zeker, m'n jongen, ik ken dat! In zulke stemming zou je overal willen zyn, alles willen regelen, beheerschen... alles goed-maken, niet waar?
Ja, gut, jy zag er vroeger ook lief uit, maar nu niet meer, als ik je nu eens de gulle waarheid zeggen zal. 't Was misschien voor jou ook wel 'reis goed als ie 't zeegat uitging want, pater, hy wil naar zee... haar broer, meen ik je ziet erg bleek, jongen, wat zeg jy, pater? Zoo'n kind versagrineert en verpietert zoo in stad. Neef Holsma zei 't ook.
Gewoonlyk scheen het alsof hy veel later dan anderen iets begreep, omdat hy fyner bewerktuigd misschien, en meer eischende van z'n doorzicht niet zoo spoedig als vele anderen met de slotsommen zyner overleggingen tevreden was. Gedurende z'n ziekte had Holsma deze eigenaardigheid opgemerkt, en hieruit vloeide de belangstelling voort, die hy 't kind betoonde.
Er scheelde weinig aan, of hy zou 't zichzelf hebben toegerekend als 'n goedige poging om dokter Holsma pleizier te doen. En deze beschouwde z'n voorschrift eenvoudig als 'n tydelyk middel om hem zonder struikelen heen te helpen over de hinderpalen van z'n leeftyd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek