Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juli 2025
Maar, sedert het ongeval, hem op den Maristiaan-pas overkomen, sedert zijne aankomst en zijn verblijf te Dal, had dat reisplan aanzienlijke wijzigingen ondergaan. Sylvius Hog was niet meer de toerist-afgevaardigde, die zoowel uit een staatkundig als uit een handels-oogpunt, het land, dat hij vertegenwoordigde, nauwkeurig wenschte te leeren kennen.
»Wat ik u te zeggen heb, beste vrienden," hernam professor Sylvius Hog, »zal aan den eisch der rede getoetst kunnen worden. Luistert! Ik heb zooeven ernstig nagedacht over hetgeen Joël mij verhaald heeft. Welnu het komt mij voor, dat uwe ongerustheid tamelijk overdreven is...." »Meent ge, Mijnheer?" »Zeker, mijne waarde vrienden. Niet, dat ik u met gezochte redenen zou willen geruststellen.
Zooals Sylvius Hog voorzien had, kwam het antwoord van den heer Help Junior in den voormiddag van den 13den te Dal aan. Joël was den postbode reeds voor het krieken van den dag te gemoet gewandeld. Hij was het dus, die den brief aan den professor, welke zich met vrouw Hansen en hare dochter Hulda in de groote zaal bevond, overhandigde. Er heerschte een bange stilte.
»Aan mevrouw Hog?" vroeg mijnheer Silvius met eenige verbazing in zijne stem. »Ja, mevrouw Hog," herhaalde het jonge meisje. »Zij zou bepaald ontroostbaar geweest zijn." »Och kom," hernam de professor. »Mevrouw Hog zou geen traan geplengd hebben." »O! mijnheer Sylvius," protesteerde Hulda. »Dat kunt gij onmogelijk meenen," zei Joël Hansen.
»Welnu, commandant, vertrek dan," antwoordde professor Sylvius Hog, »en God geve, dat gij moogt slagen!" »Amen!" zei de gezagvoerder aangedaan. De Telegraaf koos denzelfden dag zee en werd bij haar vertrek met hoera's van de geheele bevolking van Bergen begroet.
»Gaven die bijzondere en buitengewone omstandigheden dan een grootere waarde aan dat loterijbriefje?" »Dat weet gij noch ik. Dat weet niemand te zeggen." »Nu, dat weet ik wel te zeggen, mijnheer Hog." »Laat hooren, vrouw Hansen," zei professor Sylvius Hog met een goedaardigen, doch wel ietwat spotachtigen glimlach.
Nadat hij een proces-verbaal opgemaakt had, dat een beknopt overzicht leverde van de meeningen der zeelieden, die bij Help Junior vergaderd waren, begaf professor Hog zich dadelijk aan boord van het gouvernements-stoomschip Telegraaf en overhandigde den bevelhebber van dien bodem de schriftelijke opdracht, die hij van het gouvernement had weten te bekomen.
»En," dacht hij, »wat ik voor hen wil beproeven, is in vergelijking van wat zij voor mij verricht hebben, waarlijk zeer weinig te noemen." Te Bergen aangekomen, liep de Run de haven binnen, en zette Sylvius Hog voet aan wal op de Vischmarktkade, aan den achterkant van het bekken gelegen.
»Wat in gereedheid brengen?" zei de professor. »Weest niet ongerust. Ik heb voor alles gezorgd!" »Voor alles?" »Ja!" »Maar dan dienen wij toch op de hoogte van het tijdstip van vertrek gebracht te worden voor onze zaken, mijnheer Sylvius," drong Joël andermaal aan. »Welnu, wees dan morgenochtend bij het krieken van den dag gereed!" zei Sylvius Hog. »Morgen bij het krieken van den dag?"
»Daar weet gij niets van, vrouw Hansen!" riep de professor met een nadruk uit, die eene waarlijk buitengewone overtuiging te kennen gaf. Vrouw Hansen keek hem met ontzetting aan; maar zij waagde het niet een enkel woord in het midden te brengen. »Zeer ernstige nasporingen zijn thans begonnen," ging professor Sylvius Hog voort, »om te onderzoeken of de een of ander van die schipbreuk gered is.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek