Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
"Dat kan wel zoo zijn," zei de boer, "maar ik ben een oud man, en ik weet, dat er een tijd zal komen, dat ze ons niet zullen eeren, noch om Alvastra of Vetra, noch om de domkerk." "Daar kun je gelijk aan hebben," zei de vrouw van Ulvasa, "maar daarom hoef je toch niet aan mijn voorspelling te twijfelen.
Op zekeren dag geraakte helaas een paard met zijn hoef in een uitgerafelde plaats van mijn zakdoek verward, het dier viel en verrekte een pees. Toen gaf ik het gevaarlijke spel op. Dit schouwspel had den keizer zoozeer bevallen, dat hij het mij door een zeer bizonder spel wilde vergelden, en hij wilde mij ook eens door iets buitengewoon groots bewondering afdwingen.
Door slooten te delven en kadijken te maken van de aarde die uit de slooten kwam, hebben wij weder een goede hemrik buiten den ringdijk, die de gedaante heeft van een hoef, drie palen oostwaarts, drie palen zuidwaarts en drie palen westwaarts gemeten. Heden ten dage zijn wij bezig waterpalen te heijen om eene haven te maken en meteen om onzen ringdijk te beschermen.
Je mag alles doen wat je wilt, als ik je afschuwelijke gezicht maar niet hoef te zien." "En ik keerde me om en keek naar buiten. Maar mijn mond was droog, het zweet stond op mijn voorhoofd. Daar beneden brandden de vuren, daar wachtte men op me, wachtte op het bevrijdend schot dat ik niet wilde, niet kon afvuren. "Na eenige oogenblikken zei Quebranta: "U hebt een geladen revolver in uw zak.
't Hert vluchtte in dicht bosschage, en met moeite volgde hij het. Dan was 't licht geritsel van den vluggen hoef, strijkend tegen den grond, verre, tot 't dier weder kwam op een open plek, waar 't paard opnieuw won. De ridder herinnerde zich zelfs zijn liefde niet meer. Met driftige stem, met driftige voet en hand zette hij zijn ros aan tot vervolging. In 't kerkje werd de mis al gelezen.
De boeren, die nog met hunne paarden in den tuin gebleven waren, keken bij dat geschreeuw om, en toen zij achter zich den gewaanden Franschen officier zagen, maar die eigenlijk mijn oom Herse was, toen gingen zij op den loop, allen op de groene poort af; en het duurde niet lang, of er was geen hoef en geen juk van kanonnen-voorspan te zien.
Neem hem den dichten sluier van zijne hersens weg, open hem de oogen, en gij zult zien, dat in hem ook nog iets anders zit, dan de neiging tot het kwade, die in hoofdzaak voortspruit uit dom- en onwetendheid. Voorbeelden te over, ik hoef niet ver te zoeken, ook jij niet, Stella. Hier voor je liggen de gedachten bloot van iemand, die tot het geminachte, bruine ras behoort.
Wat of dat te beteekenen heeft, waar het van getuigt, hoef ik het je nog nader te verklaren? Stella, ik leg mij ernstig toe op jou taal, dat ik haar eenmaal zoo machtig ben, dat ik al het moois van ons kan verstaanbaar maken voor ulieden. Ik leg mij ook ernstig toe op mijn eigen taal, ik wil ons volk het blanke ras leeren kennen, zooals ik het ken in zijn mooi- en edelheid.
Het eenige, wat ik van je vraag is om met mij mee te gaan als ik de naburige dorpen bezoek. Dan moet je een juk met twee manden voor me dragen, die door de liefdadige boeren worden gevuld met eieren, brood, vleesch en visch." "Ik wil dat graag doen," antwoordde ik, "als ik maar geen Latijn meer hoef te leeren." Lachend stelde broeder Chrysostome, zoo heette de hermiet, mij gerust.
Haar pretenties waren schering en inslag. "Ik hoef niet te gaan slapen terwijl onze broer 's morgens een uurtje naar bed moet om te rusten." "Ik mag naast tante E. aan tafel zitten." Jet en Han waren dit gewend. "Ik moet tante E. op straat een arm geven," een voorrecht, dat zus en broer noode afstonden. "Waarom jij?" vroeg ik al gauw, haar hoogst verbaasd aanziende. ......Nou...e, nou......
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek