Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
"Waartoe dat heele relaas?" vraagt Guy, die in verbazing het tooneel heeft aanschouwd, waarin Dona Hermoine hem een nieuwen blik op haar karakter geeft. "Omdat ik haar niet vertrouw," antwoordt het meisje. "Het moet een sluwe priester zijn, die het nu uit haar krijgt. Breek dien eed en uw ziel vliegt rechtstreeks door het vagevuur naar de eindelooze hellepijn, gravin De Pariza."
Hun eenig verdriet is, dat hun geen zoon wordt geboren, om hun groote bezittingen te erven, maar zij hebben een dochter, het evenbeeld van Hermoine, en deze huwt in een voorname Engelsche familie, als bruidsschat het uitgestrekte grondbezit meebrengend, dat nu een der hertogelijke geslachten tot een van de rijkste en aanzienlijkste van Engeland maakt.
Hebt gij u misschien verbeeld, dat ik u hier bij mij had laten blijven, indien ik u niet naar mijn hand kon zetten, wanneer ik het verkoos?" spot Hermoine. "Ik ik was in zulk een groote geldverlegenheid," stamelt La Pariza. "Meent gij, dat dit u zal vrijwaren voor straf?
Kom mee, Hermoine." En het meisje gaat naar hem toe. Dit ziende, stamelt de hertog van Alva: "Gij gij neemt haar mede?" "Waarom niet? Gij hebt haar niet lief!" "Of ik haar liefheb! Het was een staatszaak. Beloof mij dan tenminste, als gij niet langer bij mij wilt blijven, Hermoine dat gij mij nu en dan eens zult komen bezoeken wanneer gij dit alles zult vergeten zijn."
En met smeeken en vleien perst Hermoine den man, van wien zij denkt, dat hij haar niets kan weigeren, de belofte af, haar hand te zullen schenken aan kolonel Guido Amati de Medina. "Nu moet gij vooral niet heengaan," smeekt zij. "Hij komt vanavond hier. Gij moet hem zien. Gij moet hem even gelukkig maken als mij. Vader, ik heb u nog nooit zoo liefgehad als nu." "Oho!
Chester geeft eindelijk het bevel, om van wal te steken, en de sloepen begeven zich op weg naar de Dover Lass. "Herinnert gij u onzen vorigen boottocht op deze rivier?" fluistert Guy in het oor van zijn vrouw. "De onbekende dame, die mij tot kolonel wilde bevorderen, hè?" "En heb ik niet meer voor u gedaan?" antwoordt Lady Chester née Hermoine d'Alva in zijn oor.
"Drommels," denkt Guy, "zij zou zeker raar opkijken, als zij wist, dat ik meer dan iemand anders de hand heb gehad in het stelen van die achthonderd duizend kronen." Hij vervolgt echter zeer ernstig, want de dame heeft haar verlegenheid blijkbaar overwonnen en haar oogen ontmoeten onbeschroomd de zijne: "Hartelijk dank voor uw vriendelijken raad, Dona Hermoine.
"Daar gij echter, Gode zij dank, Hermoine de Alva zijt," antwoordt Guy, "zal mijn liefde triumfeeren en zal ik u, dochter van den Viceroy, tot mijn vrouw maken. Hoort gij het?" want bij het hooren van dezen nieuwen titel maakt zij een gebaar van ontsteltenis. "Vrouw!
"En waarom?" "Om deze reden." Zij spreekt nu op smeekenden, weemoedigen toon. "Ik meende ik stem nu toe, mijn Guido, ten onrechte dat gij mijner niet waardig waart. Als ik, de dochter van den Viceroy " "Boete!" roept Guy uit, bijna werktuiglijk, en in een oogwenk verdwijnt de trots van de dochter van den Viceroy en van het gewonde hart van Hermoine de Alva voor het liefdebevel.
"Doch wat brengt u hier? Mademoiselle Hermoine?" "Is zij hier in Antwerpen?" roept Guy opgewonden uit, terwijl zijn hart onstuimig begint te kloppen en zijn oogen schitteren van verlangen. "Neen, zij is gelukkig in Brussel." "Gelukkig?" "Ja, omdat het u is aan te zien, dat gij alles zoudt trotseeren om haar te spreken te krijgen, en dat met vijf duizend kronen op uw hoofd." "Vijf duizend?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek