Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
Doch nauwelijks vestigt hij zijn blikken op de schoone oogen van Madonna Hermoine, of het geklapwiek van vleugels boven hem, herinnert hem aan het eigenlijke doel van zijn komst. Hij klimt haastig naar boven en als hij de til onderzoekt, vindt hij er tot zijn verwondering alle zes duiven, doch zonder brieven.
Toch, majoor Guido Amati, draag ik, vertrouwende op uw woord van edelman, u op, dit arme meisje te beveiligen voor mijn vaders toorn." "Gauw dan, breng haar in het rijtuig," zoo haast Guy den koopman. En als de burgemeester zijn dochter naar buiten brengt, fluistert Hermoine de Alva: "Gij ziet nu, dat ik vertrouwen in u stel en hoe weinig ik geloof, dat gij een losbol zoudt zijn.
"Maar ga nu mee in huis. Gij zijt hongerig, en met uw wonden moet gij versterkend voedsel hebben. Kom mee aan het avondeten." En Guy laat zich gedwee naar dezen maaltijd leiden, met den eetlust van een zeeman en volstrekt niet met dien van een geest. Dona Hermoine neemt zijn arm, alsof zij vreesde hem te zullen verliezen.
"Kom dan, want ik ben van plan het gemeste kalf voor u te slachten!" En Hermoine wil de hand van haar ridder vatten, om hem naar het priëel te geleiden. Doch Chester aarzelt eensklaps en fluistert: "De gravin De Pariza wat zal uw duena zeggen?" "Zij zal niets zeggen," merkt Dona de Alva luchtig op. "De gravin De Pariza zal vanavond niet thuis zijn." "Niet?
Aldus aangemoedigd, gaat Dona Hermoine, die zooals alle verliefden haar beminde gaarne verheerlijkt, zitten en biecht haar vader alles op; nu en dan doet deze haar een paar vragen, die zij heel dwaas, maar die hij heel belangrijk vindt. "Gij zegt, dat gij hem het eerst hebt ontmoet op den dag van den springvloed in 1572?"
"De edelman zal zijn bezoeken in mijn huis niet staken!" antwoordt Hermoine met een verontwaardigde flikkering in haar oogen. "Gij vergeet, dat gij tot uw duena spreekt!" "Bedenk, dat ik Dona de Alva ben!" "Goed, in dat geval schrijf ik terstond aan uw vader." "Gij zult van dit alles geen woord aan mijn vader overbrengen.
Terwijl hij dit zegt, heeft hij het geparfumeerd biljet, dat alleen door het zegel gesloten was, losgevouwen en hij houdt het voor de oogen van den Engelschman, die naar den zevenden hemel wordt opgevoerd, als hij het korte, doch kernachtige briefje leest, geschreven in het schoonste vrouwelijke handschrift: "Lieve papa! Hermoine."
Hij fluistert het, en toch klinkt het wild en hartstochtelijk. En nu brengt Hermoine hem in verbazing, want zij antwoordt, hem dapper in de oogen kijkend, op vasten toon: "Ja, dezen keer zal het gebeuren!" en zij stamelt: "Ik zou niet opnieuw zooveel kunnen lijden. Als gij vertrekt, ga ik met u, kolonel Guido Amati de Medina zal een vrouw hebben.
"Dan voor mij op uw knieën, en zweer mij bij het kruis van Christus, dat gij tegen niemand over mijn verloofde zult spreken. Zweer het op uw knieën en zweer het!" roept Hermoine dreigend uit. "Ik ik zweer het," stamelt de duena. "Op uw knieën en met het kruis op uw lippen. Op uw knieën!
En Guy denkt, terwijl hij naar de Schelde kijkt, die verlicht is door de maan: "Veilig, behalve voor mij." Want hij ziet in het Kromvliet, vlak bij de Zuid-Bevelandsche kust, de masten van de Dover Lass en in zijn hoofd rijpt een plan, volgens hetwelk hij Hermoine de Alva aan haar woord wil houden en haar de zijne wil maken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek