Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 mei 2025
De winkelbediende houdt vol, dat het portret het goede is, waarop ik zoo nijdig word, dat ik hem toesnauw: "Het geeft geen pas iemand in wien men den vreemdeling herkent maar wat in de handen te willen stoppen!...." Woedend verlaat ik het magazijn, terwijl ik zie, dat dat heerschap me nog uitlacht op den koop toe.
De jonge, in het bos geboren en getogen knaap is hier niet alleen zoals voor de Fransman, een simpel onbeschaafd jongeling uit Wales die door de wereld afgeslepen moet worden; Wolfram herkent zich zelf en zijn eigen Beieren in die frisse oprechte kinderlikheid en bekijkt met hartelike welwillendheid zijn onervarenheid en eerlikheid, waarachter hij alle deugden van hart en karakter vermoedt.
De uitdrukking van het gelaat van den Uil is in hooge mate veranderlijk al naar de gemoedsstemming van het dier; de Boschuil kan zijn aangezicht op zoo zonderlinge wijze plooien, dat men het ternauwernood weder herkent.
"Samuël". En waarom luidt het niet: "De vrouw zag een demonisch wezen, dat voorgaf, Samuël te zijn?" Maar er staat geschreven: "Saul herkende Samuël, dat hij het was." Als het niet Samuël was, had er geschreven moeten staan: "En Saul meende dat het Samuël zelfwas." Nu staat er echter geschreven: "Saul herkende", en niemand herkent iets wat niet bestaat."
Als gij hem ontmoet en hem aan dit signalement herkent, schroom dan niet, een gesprek met hem aan te knoopen; ge zult u den tijd niet beklagen, dien gij hem schenkt, en ge zult u niet vervelen bij dien verzamelaar van feiten, die altijd bereid is, u zijn collecties te laten zien en steeds eenvoudig, overtuigd en met geest het woord voert.
Daar zat Lucia met de levenlooze oogen, zonder doel en zonder gedachte, op de tafel gevestigd. Wel klopte het hart des sergeant-majoors hoorbaar in zijnen boezem, wel aarzelde hij om de krankzinnige te naderen; doch, als door een geweldig besluit zijnen moed te zamen rapende, kwam hij vooruit en zeide met eene stem, die sidderde van ontroering: "Lucia, arme Lucia, herkent gij mij niet?
Men herkent in deze schitterende fiere ruiters de afstammelingen dier kloeke mannen, die in 1723 het afghaansche leger, dat sedert zeven jaren Perzië overheerde, terugsloegen en daardoor het sein gaven voor het ontwaken van den nationalen geest en de verdrijving der overweldigers.
Het geweer, dat Zurbriggen over den schouder draagt gegespt, schijnt hun alles behalve geruststellend. Een der mannen, die den djighite herkent, komt vragen, wat wij hier komen doen. Wij houden tegenover hen stil in een glooiing tusschen de heuvels. In ruil daarvoor geven wij de vrouwen ringen en kammen van aluminium, waarmede ze blijkbaar verrukt zijn.
Als zij verschrikt werd gemaakt, hoort men bij 't opvliegen een dof geklepper, waaraan de jager haar steeds herkent, ook als hij haar niet te zien krijgt. Als zij over dag vervolgd wordt en vreesachtig geworden is, stijgt zij gewoonlijk 's avonds in bijna loodrechte richting omhoog en trekt zoo schielijk mogelijk verder.
Immers, in 't midden van die bontvale rij het helderst door een der gasvlammen verlicht, daar ziet ge Saartje, het kind van Gerrit Zwarte, het arme kind dat de koorts heeft, dat zich reppen moet, ongelooflijk snel en gestadig. Gij herkent het arme meisje wel, al schrikt ge terug, nu ge haar droevig figuurtje in 't volle licht te beter kunt zien.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek