Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 19 juni 2025


Hij nam ook de gewoonte aan, elken dag, ook op zijn werk, een witte boord te dragen, en hij liet zijn haar groeien en machinaal streken af en toe zijn vingers in krullende beweging op zijn bovenlip, waar zich een donzig snorretje begon te ontwikkelen. In enkele weken tijds was Fonske zóó veranderd, dat de menschen hem niet meer herkenden.

"Darmold kwam bij zijne oude geliefde aan, en schoon de tijd hen beiden eenigszins veranderd had, herkenden zij elkander nog zeer goed; hij drong bij haar op eene verbindtenis aan, en zij gaf twee jaren na den dood van haren echtgenoot hare toestemming.

"Mijnheer Petersen, op uw welzijn in het bijzonder!" riep een der aanwezigen mijn vriend toe, terwijl hij zijn glas ophief en op diens gezondheid dronk. Verwonderd keken wij op, en herkenden den heer, die in Januari aan ons tafeltje had gezeten, toen Hendrik den Engelschen officier zoo kranig den tuin uitgegooid had.

Tegen den middag bereikten de wandelaars open plekken in 't bosch, waar een lage veestal en een paar grijze huisjes waren gebouwd. Toen de koeien op de plaats tusschen de huisjes kwamen, loeiden ze vroolijk, alsof ze die herkenden, en begonnen dadelijk te grazen van 't groene, sappige gras.

Maar een trotsch gevoel is het, te zien, hoe het geheele verkeer stop staat... voor Ons...; zoo iets als de bekende plaat van »His Majesty, the Baby«. Enkele burgers, die mij herkenden, wisten, dat zij niet groeten mochten, daar het ons verboden is een groet te beantwoorden. Alleen E., een automobiel-luitenant, groette mij vriendelijk. Mijn sergeant fronste de wenkbrauwen.

Maar opeens beginnen ze allen samen te zingen: De pinksterbruid is opgestaan Met haar prinsessenkleedje aan. Wat heeft zij lang geslapen! Zij lacht zoo lief naar u en mij. Zij wandelt door de groene wei Met al haar witte schapen. En de ouden lachten, daar zij het lied herkenden hunner jeugd: Zij draagt een kransjen om het haar. Dat heeft de roode rozelaar Ze tot geschenk gegeven.

"Ik wil uwe gift gaarne aannemen," sprak de vorst, "doch slechts op ééne voorwaarde: dat gij mij zegt, wie gij zijt." Als eenig antwoord sloeg Iwein het vizier van zijn helm omhoog en met een kreet van vreugde herkenden de ridders hunnen vriend.

Maar nauwelijks hadden beiden ongeveer twintig passen afgelegd, toen zij een man ter rechterzijde van het pad zagen verschijnen. Deze gleed als het ware langs de helling tusschen mastiek- en mirten-struiken door en sloop blijkbaar naar de rots, waarop Silas Toronthal zich bevond. Het was alsof een verscheurend gedierte naderde. Dat was Sarcany. De beide acrobaten herkenden hem dadelijk.

Zijn vraag wekte ook de aandacht van mevrouw de gravin, van jonkvrouw Elvire, en de Engelsche, en op haar beurt keken zij omhoog en zagen en herkenden Fonske. Is dat wel Fonske! riep het jong meisje verbaasd. Fonske, zijn naam hoorend, greep naar zijn pet om te groeten.

In de verte zagen zij schitterende ruiters in groepen bijeen en aan hunne spits reed een personage, bedekt met een zwart pannen opperste kleed met marter afgelegd, gekleed in een pannen wambuis met fijngouden belegsels en met roode kalfsleerzen, gevoerd met martervel. En zij herkenden den hoogbaljuw.

Woord Van De Dag

buitendam

Anderen Op Zoek