Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juli 2025
Prior: als gij uwe rekening met den hemel niet gesloten hebt, terg dan den monnik niet verder! Heremiet, laat den eerwaarden vader in vrede vertrekken, als een man, die zijn losgeld betaald heeft!"
In de haven lag een schip, dat geladen was met heiligenbeelden en onder deze beelden was er één van de Madonna, dat heiliger was dan alle andere. Nu smeekte de heremiet den kapitein, dat hij dit beeld niet zou wegvoeren van Sicilië, maar het hem zou schenken. Maar de kapitein weigerde dat. "Ik breng het naar Engeland," zei hij, "en de Engelschen zullen het tegen goud opwegen."
Doch toen sprak de heremiet: Leest elkeen een ave en keert terug naar uw wijf. En binnen negen maanden zullen evenveel kinderen meer in het baljuwschap zijn, als heden 't gevecht dappere strijders telde. En de heremiet zong het ave voor, en allen zongen het mee. En de klok klepte. De heremiet zegende hen in name van Onze Lieve Vrouwe van Rindbisbels en sprak tot de pelgrims: Gaat in vrede!
Zelfs zijn glimlach had iets onwederstaanbaar opgeruimds, en gaf blijken van trouw en rechtschapenheid, die zijn gastheer niet nalaten kon op te merken. Nadat zij, zonder te spreken, een paar blikken gewisseld hadden, ging de heremiet naar het voorste gedeelte der hut, en opende een deurtje, dat met veel zorg en eenigszins kunstig verborgen was.
"Vriend reiziger," hernam de heremiet, "wees niet lastig; als ge mij noodzaakt een vleeschelijk wapen te gebruiken te mijner verdediging, des te erger voor u!"
Meer dan vijf duizend pelgrims, in gesloten gelederen, elk van zeven man, met helmen op en stokken van groen hout in de hand, gingen hen voorbij. Dan schaarden zij zich, telkens zeven, vóór de kapel. Zij lieten hunne stokken zegenen en kregen elk eene keers uit de handen der staffieren, in ruil waarvan zij den heremiet een halven florijn betaalden.
De kluizenaar, die zijn deur niet opnieuw aan een dergelijken aanval wilde blootstellen, riep hard op: "Geduld, geduld! spaar uwe krachten, goede reiziger, en ik zal de deur dadelijk openen, ofschoon het u misschien weinig genoegen verschaffen zal." De deur werd dus geopend en de heremiet, een groot, forsch man, stond voor den ridder in een haren kleed en kap, met een biezen touw vastgemaakt.
"Mijnheer de Luiaard, ik drink u toe," zei de heremiet, "met veel eerbied voor uw dapperheid, maar met bedroefd weinig achting voor uwe bescheidenheid.
Men ziet het vurigst paard in stap, Het traagste ook soms in galop: Vaak zet de nar een monnikskap, De monnik 'n zotskap op. Oud Lied. Toen de nar, in de kap en het gewaad van den heremiet, en zijn koord met knoopen om het lijf geslingerd, voor de poort van Front-de-Boeuf's kasteel stond, vroeg hem de wachter naar zijn naam en zijn boodschap.
"Op mijn woord," zei de ridder, "goed en krachtig gezongen, en zeer tot roem van uw orde. Maar, van den duivel gesproken, heilige man, vreest gij niet, dat hij eens een bezoek bij u zal afleggen, te midden uwer zeer wereldsche vermaken?" "Ik wereldsch!" antwoordde de heremiet; "ik ontken het, ik loochen het geheel en al! Ik doe behoorlijk en trouw dienst in mijne kapel.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek