Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 oktober 2025
Ik ben een heremiet, een getrouwe dienaar van den Koning en van de wetten, en indien ik mijns Vorsten wild roofde, zou ik zeker in de gevangenis komen, en, als mijn geestelijk gewaad mij niet redde, zou ik zelfs in gevaar verkeeren van opgehangen te worden."
Ik vertrouw, dat ik, met behulp van het gewaad van den vromen heremiet, en met het priesterschap, de heiligheid, en de geleerdheid, welke in die kap zitten, bekwaam zal zijn, om wereldschen en geestelijken troost toe te deelen aan onzen waardigen meester Cedric, en zijne lotgenooten in het ongeluk." "Denkt gij, dat hij daartoe verstand genoeg heeft?" vroeg de Zwarte Ridder aan Gurth.
"De brave houtvester van dit woud," zei de heremiet, "heeft mij het gebruik dezer dieren toegestaan, om mij in mijne eenzaamheid te verdedigen, tot de tijden veiliger worden."
Terwijl zij dus spraken, had Locksley's herhaald geklop ten laatste den kluizenaar en zijn gast gestoord. "Bij mijn rozenkrans," riep de heremiet, midden in het gezang ophoudende, "hier komen meer gasten, die door den nacht overvallen zijn. Ik wilde niet, om mijn kap, dat ze mij bij deze vrome bezigheid vonden.
Ieder mocht gaan wonen in de bosschen of de grotten van het bergland, en als de regentijd daar was, kon de heremiet zich voegen bij zijn collega's, die in de kloosters of vihara's woonden. Die kloosters bestonden, schijnt het, uit een plein, omringd door cellen, met galerijen, die versierd waren.
De kinderen, die uit kracht van de bedevaart verwekt zijn, worden vlug en wreedaardig, geweldig en roekeloos en, later, vrome soldaten. Eenklaps vroeg de heremiet aan Klaas: Herkent gij mij? Ja, sprak Klaas, gij zijt mijn broeder Judocus. Gij zijt er, antwoordde de heremiet, maar wie is die bengel daar, die leelijke gezichten naar mij trekt? 't Is uw neef, was 't antwoord van Klaas.
Gaetano zou niet kunnen leven indien hij nooit bij de bron zou zitten om legenden te vertellen. Maar als Gaetano niets anders deed dan wandelen in donna Elisa's tuin en perziken en mandarijnen eten, zou hij nooit de machtige menschenzee om zich hooren bruisen. Hij moest de wereld ingaan en heremiet op den Etna worden, hij moest in een der groote grotten wonen en leven van wortelen en vruchten.
"Heilige man," zei de ridder, "op wiens gelaat het den hemel behaagd heeft zulk een wonder te verrichten, sta een armen, zondigen leek toe, naar uw naam te vragen?" "Gij kunt mij den geestelijke van Copmanshurst noemen," antwoordde de heremiet; "want onder dezen naam ben ik in deze streken bekend.
"Hem niet kennen!" antwoordde de monnik stout; "ik ken hem even goed, als de bedelaar zijn schotel kent." "En hoe heet hij dan?" vroeg Locksley. "Hoe hij heet?" zei de heremiet; "wel! het is de ridder Anthonius van Scrablestone, alsof ik met een mensch zou willen drinken, zonder zijn naam te weten!"
Bij een of twee schoone passages verleende hij zelf een weinig hulp, waar des ridders stem niet krachtig genoeg scheen, om de hooge tonen zoo uit te brengen, als volgens zijn wijs oordeel noodig was. Toen de ridder zweeg, verklaarde de heremiet nadrukkelijk, dat hij schoon en goed gezongen had.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek