Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 oktober 2025
En ik kwam je een voorstel doen eigenlijk." "Een voorstel? O, wat is het? Waarom hebt u me dat niet eerder gezegd?" "Je liet mij niet aan 't woord komen," zei Dr. Hearty plagend. "Kijk eens, ik neem omstreeks Paschen mijn vacantie en hoop dan een poosje naar Devonshire te gaan. Nu zou ik me graag in dien tijd wat oefenen in het Duitsch en daarom wou ik jou mee hebben.
Hearty vragend aan, toen deze haar goeden avond zeide. Hedwig volgde zwijgend en het rijtuig reed weg. "Wat prachtige varens!" riep Dorothy uit. "Zijn die uit Luscombe Park?" "Ja," klonk het zacht. Een oogenblik was alles stil, toen riep Hedwig, terwijl zij voor Dorothy staan ging: "O Dorothy, het spijt me zoo vreeselijk, maar ik vrees dat je japon voor goed bedorven is!"
Zij bracht den schommelstoel duchtig in beweging en keek de dokter vragend aan. "Er zal overmorgen een dineetje wezen op Luscombe Castle," zei Miss Hearty, "en daar wil men ons graag bij hebben. Mijn vriendin uit Manchester komt vandaag." "Een dineetje! Hoe verrukkelijk!" riep Hedwig, opspringend uit haar stoel.
Hearty om het middel greep, met haar in de rondte danste en haar toen een klinkenden kus gaf. "Maar heb ik nu ooit van mijn leven!" riep Miss Hearty uit. "Hemeltje, wat ben ik begonnen door op reis te gaan met iemand, die zoo weinig begrijpt hoe zij met ouderen en wijzeren om moet gaan...."
Hearty, zooals de directrice haar vertelde en, ook zeer tot haar blijdschap, een briefje vond liggen van een dame, die haar circulaire ontvangen had en haar den volgenden dag over lessen wenschte te spreken....
"Ja zeker," en Hedwig knikte driftig, verontwaardigd dat Miss Hearty het belang der zaak zoo weinig scheen te begrijpen. "Vertel mij eens bedaard waarom dat zoo noodig is." En Hedwig vertelde alles.
Hoe aardig dat die er bij was! Hedwig was er zeer benieuwd naar en toen zij de kostbare mand werkelijk veroverd had, stond zij erop haar zelf te dragen en liet de andere bagage aan den kruier over. Miss Hearty stond reeds bij een coupé op haar te wachten, omringd door vrienden, die echter de een na den ander afdropen, toen zij beslist te kennen gaf met haar patientje alleen te willen reizen.
Zij rustten en lazen en babbelden wat en Hedwig klapte in de handen, toen Dr. Hearty eindelijk het oogenblik gekomen achtte om de luncheon-basket te openen. "Misschien is het ook nog wel wat te vroeg om nu reeds te gaan eten," zei ze met een strak gezicht, terwijl zij de mand gesloten hield. "Je hebt zeker nog geen honger?" "Als een paard!" liet Hedwig zich ontvallen.
"Hoe beeldig mooi!" zei Hedwig, bewonderend naar het neteldoeksch japonnetje kijkend, dat smaakvol gegarneerd was en er met het geplooide blouselijfje "volstrekt niet kinderachtig" uitzag, zooals Dorothy nogmaals met ijver opmerkte. "Wel jammer dat er niet een klein sleepje aan is," zei Dr. Hearty peinzend. "Een sleep? O, ik met een sleep!" riep Dorothy uit, in de handen klappend.
Hearty straks nog wel willen vertellen; ik wou nu zeggen dat Dorothy mij stellig beloven moet dat zij, zoodra dat kan, eens bij mij in Manchester komt logeeren en daar dan een nieuw japonnetje...." "Neen, neen, neen!" viel Dorothy in. "Ik wil dolgraag eens bij u komen logeeren, maar een nieuwe japon wil ik niet hebben, nooit!" "Zoo?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek