Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juni 2025
Ik ken menschen, die zelden vergenoegd zijn en die toch zeer in hun schik waren, toen zij in dit klooster waren aangeland, speciaal omdat zij zich een dozijn uren al klimmende vermoeid hadden, en in het hartje van den zomer door de sneeuw hadden gebaad en nog par extraordinaire door eene hagelbui waren overvallen.
Dwaas meisje, 't was de bedoeling uwer goede ouders niet, u naar school te zenden om oproerige gedachten in uw hartje te brengen. Gij moest er Hollandsch en Hollandsche maniertjes leeren, en meer niet. Dom, klein ding, hadt gij dat maar begrepen en u daaraan gehouden, dan zou veel leed in de toekomst u zijn bespaard. Doch 't domme, kleine ding had zichzelve niet gemaakt; zij kon 't niet helpen, dat God haar een ontvankelijk gemoed gaf, en een hartje, dat willig in zich opnam
Een overtocht in zestig uur zonder storm, in het hartje van den zomer, dat was goed voor gelukkige stervelingen; hij, Kin-Fo, behoorde daar niet langer toe! Craig en Fry waren vrij wat meer in onrust, altijd met het oog op de handelswaarde van hun cliënt. 't Is waar, hun leven was evenveel waard als dat van Kin-Fo.
Ook vindt men hier o.a. de volgende berijmde uithangborden: Te Melsele: Ik woon op den Smoutpot alhier, Hebt ge geld, dan heb ik bier, Hebt ge er geen, dan staat er Hier naast een pomp met water. Te Clinge: Dorstig hartje, moe van 't gaan, Kom eens binnen in de Zwaan, Er woont een man alhier, Die schenkt genever en bier.
Ook hield hij veel van zijn moeder welk kind, hoe ondeugend ook, zou dit kunnen laten? Haar diepe smart en teedere liefde deden zijn steenen hartje eindelijk smelten. Hij sloeg zijn armen om haar hals, drukte zijn vuil snoetje tegen haar reine, blanke wangen en veegde zoo de twee groote tranen weg, die stil naar beneden gleden.
Daar hebt gij haar toch niet gebracht, Geert?" "Ik? de hemel beware mij, Uw Edelheid! om naar dat kraaiennest te gaan. Sinds Mevrouw zaliger laatst buiten was, ben ik er nooit geweest; en dan zegt men dat het er spookt. Het kleine hartje is naar boven geloopen, terwijl ik...."
Welnu, dat is een reden te meer om een poging te doen, u eens te vergasten... Ja, ja, geloof mij!" Maroessia, die in een hoek zat, trachtte te zijn zooals hij, aan wien zij onophoudelijk dacht, zou geweest zijn. Naar haar uiterlijk te oordeelen was zij kalm en bedaard. Maar wat er in dat hartje omging is niet om te beschrijven. Was haar groote vriend nog in het hooi begraven?
"Hoe ik hen ken?" vroeg zij: "heb ik den jonker niet an men aigen borst 'evoed? en toen Kapitein Reefzeil op 's-Gravenland weunde, was het toen niet bij mijn an huis, dat hij altijd met Keetje Reefzeil, dat zoete hartje, spreken kwam? Maar kom an, ik mot het theewater buiten brengen," en meteen zich omwendende ging zij naar voren.
Er waren zooveel mooie boeken, waarvan zij onuitsprekelijk genoot, die haar al 't naars in 't leven deden vergeten. Mooie karakters, edele levensopvattingen, groote zielen en geesten, deden haar hartje gloeien van geestdrift en trillen van verrukking. Zij leefde geheel meê met alles, waarvan zij las.
"Helaas!" zeide Madzy, terwijl zij het hoofd weemoedig schudde en haar bleek gelaat treffend afstak bij de karmozijnkleur, die op de wangen des kloostervoogds prijkte: "ik vrees, dat het laatste gedeelte der voorspelling alleen onvervuld zal blijven." "Toch niet, mijn hartje! toch niet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek