Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 mei 2025
Toen dat werk af was, was hij nog niet met de naaierij klaar; daarna herstelde hij nog de hoezen van de slaapzakken. Hansen is, zooals ik reeds heb verteld, belast met de sleden. Ik bestel hem buitendien veertien zweepen, waarvoor Stubberud hem de stelen zal leveren.
Het zal wel niet behoeven gezegd te worden, dat Hulda Hansen zich hoegenaamd niets om die hartstochtelijke speculatie van een deel van het publiek bekommerde. Van het meerendeel der brieven, die omtrent het bewuste loterijbriefje naar Dal verzonden waren, had zij geen kennis willen nemen.
»Maar, zullen zij de uitnoodiging aannemen?" »Daar ben ik verzekerd van." »Is het inderdaad noodig," vroeg vrouw Hansen verder, »dat dit huwelijk met zooveel omhaal en pracht gesloten wordt?" »Zeker, moeder, is dat noodig," antwoordde Joël Hansen met vuur en overtuiging. »Maar waarom? Zeg mij, waarom?"
Hij had dus Drammen niet voor zijn pleizier, maar voor zaken verlaten! En.... hij scheen geen andere beweegreden gehad te hebben om hier te komen, dan om het huis en have en goed van vrouw Hansen zoo nauwkeurig mogelijk op te nemen! Hulda zag wel, dat hare moeder zeer ontsteld was. Vrouw Hansen had plaats genomen in den grooten leuningstoel.
»Het was goed, toen het in handen van Hulda Hansen was!" »Ja.... zoo beschouwd...." »En thans in handen van dien Sandgoïst, is het niets meer waard!" »Het is minder waard dan ieder ander nummer." »Hij heeft het met zijn vuile handen bezoedeld!" »Hij heeft de kans doen keeren!" »Hij heeft het geluk verjaagd!" »Dat is best!"
De eerste werd opgericht op 80.23 Z.B. en verder zetten we er neer op elke 13 tot 15 kilometer. Den 30sten werd voor de eerste maal een hond geschoten, die te oud was om te volgen en die tot het span van Hansen behoorde. Zijn lijk werd op een cairn geplaatst, en op den terugweg kan het den troep nog tot voedsel dienen. Dienzelfden dag komen we aan een belangrijk punt, het dépôt van 81 graden.
Deze reis zal mij in staat stellen een aardig spaarduitje over te leggen, daar de heeren Gebroeders Help beloofd hebben, mij een vol aandeel in de winst uit te keeren...." »Inderdaad, dat zijn brave menschen!" viel hem Joël Hansen in de rede. »Zeker zijn zij dat!
Het weer was derhalve zoo ongunstig mogelijk tot het afleggen eener avondwandeling. De nieuwe gast van vrouw Hansen keerde dan ook, nadat hij het bergpad tot bij de houtzagerij gevolgd was, naar de herberg terug, alwaar hij een glaasje brandewijn vroeg. Hij dronk dat met kleine teugen leeg.
»Des te beter!" antwoordde de professor. »Maar Joël, zeg mij eens...." »Wat verlangt gij te weten, mijnheer Sylvius?" »Kent gij den naasten weg van Moel naar Christiania?" »Uitstekend, mijnheer Sylvius," antwoordde Joël Hansen. »Welnu, laat eens hooren." »Hoe bedoelt gij?" »Geef mij de verschillende plaatsen op, die langs den weg liggen."
Over een groote veertien dagen, had dokter Hansen gezeid, zoû de vader zich weêr gemakkelijk bewegen kunnen en de trappen op-en afloopen. Tot zoolang moest men geduld hebben, want Mathilde bracht Jozef aan 't verstand, dat zij volstrekt niet gissen kon, wat vader van de tijding denken zoû. Als hij weêr op zijn gemak den gewonen levensloop volgde, moest men hem alles meêdeelen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek