Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 oktober 2025
Moet jij wat uit de apotheek hebben manneke?" zegt Van Hake. "Nee, twee gulden en vijf en dertig centjes. Vader was bang dat ie ze anders niet krijgen zou." Thom werd bloedrood en had dat kleine monster wel in den vijzel willen platstampen. "Twee gulden vijf en dertig centen. Is 't goed dokter; zal ik 't maar betalen?" 't Was goed. Thom betaalde.
Nee die goede mevrouw Van Hake was hem inderdaad een reddende engel; zij had zoo den slag.... ze was zoo bedaard; ze praatte niet mee, en toch ook niet tegen. Ja, ze was zoo lief voor zijn kind; en dat kind ach, ze heeft toch zooveel goeds, en is nu wel diep te beklagen. Wát zal men er van zeggen!? Eigen schuld! Eigen schuld!? Maar wie heeft er geen schuld in de wereld?
Nu gaat ze naar het venster en ziet uit de hoogte in de drukke straat. En Helmond schreef zijn telegram: "T. Van Hake, Romphuizen, Majoor kan gerust zijn. Gevolg van te veel inspanning en gebruik. Nù terugkeeren onmogelijk en geheel onnoodig. Het telegram werd ingevolge van Hakes wensch met een recept besloten, en, straks in een omslag, aan den schenker ter verdere bezorging gegeven.
Van Barneveld, die weer met de hand op de vensterbank geleund bij 't raam staat, ziet om, en valt met eenigszins schorre stem nu haastig in: "Je bent nog zeer jong menheer Van Hake, en daarom vergeef ik je dat je een man van mijn jaren de les wilt lezen, en onder 't oog brengen hoe hij ten opzichte van dokter Helmond en .... zijn vrouw te handelen heeft. Een man...."
Helmond komt om twaalf uur weer thuis." "Omwasschen?" herhaalt mevrouw Van Hake, en moet zich geweld doen om een zekere ontroering te verbergen. "Ja," zegt Eva: "dat kleine boerenperceel kan noch het een noch het ander. Dát is toch geen meid voor mij zou ik denken." "Misschien niet heelemaal Eva; maar met geduld...."
"Eva," valt mevrouw Van Hake in, en ziet haar onbeschrijfelijk liefdevol aan: "ja, die al te goede man toonde door zijn daden wat de wenschen van zijn geliefde waren, en sprak de woorden die zij het liefst van hem hoorde. Eva, ik zie het, nú voor het eerst geloof je de waarheid!" De waarheid!? Ach, hoe zou het mogelijk zijn dat ze nú de volle waarheid reeds geheel doorzag!
Mevrouw Van Hake bevreesd dat Thomas door een onbedachtzaam woord haar edelen vriend nogmaals zal kwetsen, valt haar zoon in de rede en vervolgt: "Wat Thomas u zeggen wil komt eenvoudig hierop neer, menheer Helmond, dat ik vóór uw verklaring van daareven, een weinig grond meende te hebben om te onderstellen dat uw lief bruidje ons inwonen op den duur minder aangenaam zou zijn.
Van Hake heeft onwillekeurig den stamper uit den grooten vijzel ter hand genomen, en krijgt nu sterke aanvechting om "dat heer de tanden uit den mond te slaan". Zeer laconiek klinkt echter zijn antwoord: "Om dát heel zeker te weten, menheer Kippelaan, zou ik neef den professor eens laten komen."
En ja, nu moest Helmond wel lachen alsof er vooraf niets anders ware voorgevallen. "Een mutsenwinkel!" herhaalt hij op eenigszins kluchtigen toon. "'t Is een grandioos idee van je Thom! Nee voor trotsch m'n vrind, hou je me zeker niet, maar zie, eer ik dulden zou dat jouw moeder, de vrouw van dokter Van Hake, hier een mutsen..... Foei foei, we zouden nog waarlijk aan 't lachen raken. Basta!
Jawel, ze zijn zóó heel heel ordentelijk, besluit Eva, terwijl ze de nieuwe gordijnen nog eens op een afstand en dan van nabij beschouwt. 't Is aardig; dat moet mevrouw Van Hake van morgen gedaan hebben na 't ontbijt. 't Is eigenlijk toch een goed mensch. Een beetje saai. Maar, och lieve hemel, wie zou er ook in Romphuizen niet saai worden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek