Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juli 2025
Toen zij het nest verlaten had, nam het mannetje haar plaats in en broedde van nu af onophoudelijk door. Den 7en Februari legde zij een tweede ei en verliet het nest onmiddellijk daarna. Bartlett, aan wien wij de bovenstaande berichten te danken hebben, vond de eieren in een kuil van het stroo op den vloer van het hok; zij lagen dicht bij elkander.
Wanneer dit is afgeloopen, wascht men den armen keerel, om de versterving van het vleesch voor te komen, met citroen-sap, waar in buskruid ontbonden is. Na dit alles zendt men hem naar zyn hok te rug, alwaar hy mag zien, hoe hy genezen wordt. Is het nu wel te verwonderen, ik moet het herhalen, dat de slaven opstaan tegen meesters, die hen zoo wreed behandelen!
Andere getemde Sabeldieren speelden zeer vroolijk met elkander, gingen dikwijls opzitten om zoo beter te kunnen vechten, sprongen opgeruimd in hun hok rond, en gaven gelijk jonge Honden, hun tevredenheid door kwispelstaarten, hun toorn door grommen en knorren te kennen.
Het door hem bewoonde hok was in 't midden met een houten stellage voorzien, om het dier gelegenheid tot klimmen te geven; de vloer was met een dikke laag hooi bedekt, de zijden waren door dikke glazen platen gesloten, van boven was het hok alleen met traliewerk bedekt. Op soortgelijke wijze heb ook ik de woningen van mijne gevangenen ingericht.
Met z'n drieën liepen ze vlug den weg op. En weldra hadden ze de woning van Klaas bereikt. Daar achter, op een grasveldje, stond een hok met traliën. Maar er was geen bodem onder aan den eenen kant. »'t Is de loop«, zei Klaas. »Hier kunnen ze gras eten.« Hij deed het hok aan den achterkant open. Nel en Jo keken nieuwsgierig naar binnen.
De gevangene had aan de voeten een paar ketens van vijftig pond. Dagelijks, te vier uren 's namiddags, trad een oppasser, vergezeld van twee doggen zooals destijds nog geschiedde zijn hok binnen, legde bij zijn bed een zwart brood van twee pond, een kruik water en een bak met een tamelijk magere soep, waarin eenige boonen dreven, onderzocht zijn ketens en klopte tegen de ijzeren tralies.
Toen kwam er een ander, die wou mij een papier laten teekenen; maar ik smeet het wat deftig over de tafel heen: waarop er een was, die mij te lijf wou: maar ik gaf hem een muilpeer, dat hij naar de tweede niet vroeg. Toen vielen zij allemaal op mij aan; en bonden mij en smeten mij in een hok, waar ik tijd had om uit te slapen.
«Maar wat zijn ze?» vroeg de sneeuwman. «Een minnend paar!» gaf de kettinghond ten antwoord. «Zij zullen naar één hok trekken en samen aan de beenen kluiven. Weg, weg!» «Zijn die beiden dan ook zulke wezens als jij en ik?» vroeg de sneeuwman. «Zij behooren tot de heerschappen!» hernam de kettinghond; «maar men weet zeer weinig, als men eerst den vorigen dag ter wereld gekomen is.
"Nou 't is mij wel," zei de klerk, en hij stond op, ging naar 't hok der kaartjes, stempelde er twee en beurde het geld van den rijken boer. "De spoor, Heere!" riep nu eensklaps de klerk, die met de vijftien minuutjes wat ruim gerekend had. Gerrit en Gijs de laatste met den reiszak stormden, door den klerk gevolgd, naar buiten.
Wiese verhaalt het volgende merkwaardige staaltje van de genegenheid van den Ooruil voor een zijner soortgenooten: "Een houtvester in Pommeren, wiens eenzame woning te midden van een dennenwoud lag, hield sedert geruimen tijd in een donker hok op zijn erf een tammen Ooruil.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek