Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 mei 2025
't Scheen haar verschrikkelijk. Zij kon niet dadelijk een besluit nemen. De laatste woorden van grootvader kwamen haar in de gedachten: "Guustje, kind," had de oude man gezegd, terwijl hij reeds bijna stervende was, "kind! waar moet gij nu heen? Dat is nu nog mijn eenige zorg.
»Maar waarom beeft uwe stem dan?" vraagde hij bezorgd, »ge staart naar de verte als een schuw vogelke, dat onheil ducht heeft het woord van uw grootvader zoo'n indruk op u gemaakt?" »Ik weet het niet," zeide ze, worstelend tegen de bange voorgevoelens, die haar ziel bestormden. »O Charles," riep ze uit, »mijn liefde behoorde u gelukkig te maken, en ze begint, met uw hart week te maken!"
Het was drie jaren geleden, dat hij zijn grootvader had verlaten. Nog altijd was men van weêrszijden op denzelfden voet, zonder eenige toenadering te beproeven of elkander te willen wederzien. En waartoe zou het wederzien ook gediend hebben? Alleen om een botsing te veroorzaken? Wie van beiden zou bij den ander gelijk hebben gehad? Marius was een metalen, vader Gillenormand een ijzeren pot.
Een oogenblik dacht hij, dat hij nu niet meer moest sterven. Maar toen zeide hij tot zich zelven: "Zij vertrekt. Haar vader voert haar mede naar Engeland, en mijn grootvader weigert mij te laten trouwen. Niets is in het ongelukkige lot veranderd." Peinzers als Marius hebben zulke vlagen van diepe zwaarmoedigheid, waaruit wanhopige besluiten ontstaan.
Voorwaar, arme zoon, gij kunt zeggen, dat ge een vader hadt, die u teeder heeft lief gehad!" Marius bood den grijsaard zijn arm aan en bracht hem te huis. Den volgenden dag zeide hij tot den heer Gillenormand: "Ik heb met eenige vrienden een jachtpartij bepaald. Staat ge het toe, dat ik mij voor drie dagen verwijder?" "Wel vier," antwoordde de grootvader, "ga en vermaak u."
Naar aanleiding van onheilspellende droomen gaf zijn grootvader bij zijne geboorte aan Harpagus bevel het kind te dooden; door toeval werd hij echter gespaard, op lateren leeftijd herkend en aan zijne ouders teruggegeven.
"Mijn grootvader was ook, voor zoover ik nog weet, een weinig ontwikkeld man, zwak van karakter, niet slechts vrijgevig maar zelfs onuitsprekelijk verkwistend, en daarbij veel te goed van vertrouwen. Bals, comedie, diners en 't maken van kleine uitstapjes wisselden elkaar af.
Voor hem was de gedachte aan 't leven niet van de gedachte aan Cosette gescheiden; hij had in zijn hart bepaald, dat hij het een niet zonder de andere zou aannemen, en had onwrikbaar besloten, van wie hem tot het leven zou willen dwingen, van zijn grootvader, van het lot, van de hel, de teruggave van zijn verdwenen paradijs te eischen. Hij verheelde zich de moeielijkheden hiervan niet.
Volgens haar had grootvader het uit Otschakoff meegenomen. Zij stak een papier aan boven het lampje bij de heiligenbeelden, maakte daarmee het hars aan het branden, dat dan een aangenamen geur verspreidde. "In Kinderjaren vertelde ik, dat zij mij eens beleedigde, door mij een slag met een natten vaatdoek te geven. Zij deed mij nog een tweede beleediging aan.
Alzoo verliet ik mijn vaderland en mijn kleinzoontje met een bloedend hart, om, zoo oud als ik ben, naar het typhonisch buitenland te trekken. Ach! de kleine jongen is zoo wijs! Toen ik hem bij het afscheid kuste, zeide hij: 'Blijf bij ons, grootvader!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek