Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juli 2025
Moest ik u niet zeggen dat Van Rodenberg door wien weet de hemel achter de waarheid uwer afkomst gekomen, uw naam wil bekend maken zoo gij zijne gade niet wordt? Gonne! dierbare Gonne! ofschoon ik uw vader niet ben, ik blijf voor u niettemin steeds een liefderijk vader! Adelgonde hoorde hem niet; hare ademhaling was ongeregeld: Een vreeselijke storm had over de teedere Hagenlelie gewoed!
O hoe gaarne had hij in dit oogenblik dien edelen, dien waardigen man insgelijks vader, en die zachte schoone, zijn lieve Gonne genoemd; ja, in dezen stond kon slechts kieschheid hem beletten, om voor zijn dubbelen dienst een zoo gewenschte belooning af te smeeken. Zoodra Van Bergen met zijne pleegdochter en Alonzo in de kleine zaal was gekomen, liet hij eenige ververschingen opdragen.
Het maal was spoedig ten einde geloopen, en de graaf, die heden bijzonder opgeruimd was, schikte zijn stoel wel voldaan naast dien zijner pleegdochter. "Na lijden komt verblijden, lieve Gonne!" ving hij aan: "na regen komt zonneschijn; na een strengen winter een verkwikkende lente. Ik heb God om uitkomst gebeden; ik heb Hem gesmeekt u te bewaren, te bewaren voor mij, uw teederminnenden vader."
Diep ontroerd zag hij zijne dierbaren vertrekken. De zwakke Adel alleen bleef hem nu over; en, van het geluk zijner lieve Gonne overtuigd, was het thans zijn eenig streven, en bleef het zijn grootste genoegen, zijn ongelukkigen zoon te leiden, en diens geest te beschaven, opdat hij nog eenmaal goede vruchten van die verwaarloosde plant zou mogen oogsten.
Zij is dood! dood! evenals mijn zoon! evenals mijne Clarisse!.... Dood!" riep hij nogmaals, en zag toen hoe Adelgonde hare oogen stuipachtig sloot en weder open deed, en eindelijk met een flauwen zucht bewusteloos nederzeeg. "Gonne, liefste Gonne!" smeekte Van Bergen, door dit toeval tot zich zelven gekomen, terwijl hij het bezwijmde meisje op een stoel plaatste: "Lieve dochter, kom tot u zelve!
"Uwe liefde, uwe goedheid!" riep Adelgonde, hem om den hals vallende: "o! die kan u alleen hiernamaals vergolden worden." "Zoo is het mij goed," sprak de graaf: "gij zijt tevreden. Welnu Gonne, zult gij nu weder gelukkig zijn?"
"Wel foei Gonne! gij zijt recht ondeugend," zeide de graaf Van Bergen lachende, die juist de breede trappen afkwam toen de vrouwen de gang inkwamen: "zoo te ontsnappen, zonder verlof te vragen! Ik had gehoopt u de eerste maal dat gij de buitenlucht zoudt genieten, te vergezellen, doch ik zal u daarvoor straffen, en kom mij daarom dezen middag bij u als gast opdringen."
"En waar toeft mijne Gonne?" zeide Van Bergen, toen de diep getroffen dienstbaren, heilwenschend de zaal hadden verlaten: "Moet mijn in tranen zwemmend oog, haar, in dezen voor mij zoo zaligen stond, dan nog in een duisteren hoek opsporen?" Een zacht geween was het eenig bescheid dat Van Bergen op zijne vraag bekwam.
Laat Adelgonde in het bezit van haar naam: doe afstand van uw wensch, en zij schenkt u de helft van het vermogen, dat zij na mijn dood zal bezitten." "Gij zoudt....?" riep Adelgonde. "Heb ik niet wél gedaan, lieve Gonne?" hernam Van Bergen. "Voorzeker heb ik wat ruim over het uwe beschikt, doch thans blijft en zijt gij mijne lieve dochter."
Een hevige koorts, door een zware wond veroorzaakt, verhaastte zijn dood; in zijn laatste oogenblikken stond ik bij hem, hij sprak niet meer; weinige seconden echter voor hij den adem uitblies, stamelde hij nog met bevende lippen den naam van Walter.... En nu, die Walter, de zoon van mijn getrouwen strijdgezel, heeft uwe hand gevraagd. Wat dunkt u Gonne, van den naam Van Rodenberg?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek