Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 mei 2025
Ik geloof dat ik net zoo lief was doodgeschoten. Men loopt dan ten minste alleen voor zijn peloton uit; men voelt zich iets te zijn, de menschen kijken naar je. Ik werd op schildwacht gezet bij den kolonel. Het was een rijke jonge man, goedhartig, die van vermaak hield. Al de jonge officieren, vele burgers kwamen bij hem aan huis, ook vrouwen, actrices naar men zeide.
O laat me tot slot nog 'n beetje aan de koele oppervlakte blijven, wat praten, even maar, over luchtige, lichte dingen!.... Want, waarachtig! 't Zou ten slotte ook wel gaan lijken of ik niet jong was en levenslustig! Zeg, kerel, je moet niet gaan denken dat ik somber ben of zwartgallig of zwaartillend, hoor! Ik ben vroolijk, vriendelijk en goedhartig.
Over het algemeen genomen zijn de Indianen ik heb hierbij alleen het oog op de in pueblo's wonende een goedhartig, vredelievend volk, dat niets liever wenscht dan door het Amerikaansch gouvernement en door de verschillende kooplieden en de geestelijkheid van diverse kerkgenootschappen in vrede gelaten te worden.
Een van beiden moesten wij altijd in de ziekenkamer zijn, want Rolf was meer een goedhartig vriend dan een verstandig ziekenoppasser. Op straffe van instorten was den herstellende onthouding opgelegd van datgene waar hij als een groot kind naar hunkerde, en de kapitein was onverstandig genoeg om hem in te willigen wat niet diende.
Sergius was nu voorgoed in het gezin opgenomen even als Kayette. Hij had reeds het degelijke karakter, het goede verstand en het streven naar kundigheden boven zijnen stand opgemerkt, waar de oudste zoon zich door onderscheidde. Sander en Napoleona had hij lief om hunne vroolijkheid. Kruidnagel, goedhartig en dom als die was, mocht hij gaarne lijden.
Nadat de koopman ons de sigaren, welke met een rood-en-gouden band versierd waren, had helpen aansteken, kruisten wij de straat over. Tot den concierge, die de deur, waaraan vader belde, opende, zei mijn vader goedhartig: "Morjen!" "Om den directeur?" vroeg de concierge. "Waar aers om?" vroeg mijn vader terug.
Zooals men ziet, had het oord hem veel, hadden de armen hem alles te danken; hij was zoo nuttig, dat men hem eindelijk wel moest vereeren en hij was zoo goedhartig, dat men hem eindelijk wel beminnen moest; in 't bijzonder droegen zijn werklieden hem op de handen en hij ontving deze blijken van genegenheid met een soort van droefgeestigen ernst.
Ik zou je graag twaalf gulden willen geven voor het leenen van een fiets." De herbergier spitste de ooren. "Waar wil je heen gaan?" "Naar Holdernesse Hall." "Lieden van den hertog, is het niet?" zei de herbergier, onze met modder bevlekte kleederen met een ironischen blik beschouwend. Holmes lachte goedhartig. "In elk geval zal hij blij zijn, wanneer hij ons ziet." "Waarom?"
Hoe dankbaar was ze toch geweest voor de hulp en de liefde van den armen soldaat. En hoe dankbaar was de soldaat het goede vrouwtje! Nu was hij weer uit den nood en kon hij weer op eene mooie kamer gaan wonen en krijgen wat zijn hart begeerde, en doen! wat zijn hart begeerde. Ja, doen ook; dadelijk gaf hij van zijn' overvloed aan arme menschen; want goedhartig was hij. En toen?
Een anderen keer hing hij een mand over den rug van een leuningstoel, waarin hij tevergeefs zijn al te goedhartig zusje trachtte op te hijschen, dat zich met vrouwelijke devotie op haar hoofdje liet stompen, totdat zij door haar moeder bevrijd werd, waarop de jonge uitvinder verontwaardigd riep: "Maar Moes, dat is mijn takel, en ik hijsch haar op."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek