Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
O grootheid der vrouw die alles geduldig had gedragen, bekrimping, ontbering, vernedering, behoefte, armoede, gebrek, zoo lang zij aan zijne liefde gelooven mogt, die ook thans nog niet bezweek, al kon zij zich naauwelijks langer diets maken, dat er nog een' vonk van het heilig vuur in de asch gloeide. "Toen waart ge nooit beschonken!"
Weer viel mij hun eigenaardige trots op; ze nemen van vreemdelingen niet de geringste notitie; doen alsof ze niet bestaan. En nu gleed de wijde baai van Tromsö weg uit onze oogen en wij genoten van het stralende licht, dat alles in het rond verheerlijkte. Elk golfje scheen een bloem; al wat doorzichtig was glansde en gloeide van een inwendig licht.
Heel die kleine vrouw gloeide van wraakzucht, van 't hoofd tot de voeten. Haar man zou haar helpen en de donkere schaduwen verdrijven. De overste Beerencreutz, met den dikken witten snor ging toch onvervaard de eetzaal binnen en stapte naar den haard, waar altijd vuur moest branden, als de gravin van een bal naar huis kwam.
De zon, over de vlakte, die zich als een vallei van purper strekte, zonk en gloeide goud tusschen de lager gestapelde witte wolkmassa's, ze als het ware met zich mede sleepende in haar zinken en over de wollen ruggen der zacht blèrende schapen streek de gulden schampval van het licht.
"Als u niet vechten wilt, kan ik u er niet toe dwingen. Maar ik kan u ten minste als een lafaard brandmerken." En zijn stok oplichtend, gaf hij Van Stralen een slag op de wang. "Hoogheid!" riep Radzivil, en begaf zich, boos en verontwaardigd, naar het andere einde der veranda. De kleur was uit Van Stralen's gelaat geweken; alleen een roode streep gloeide op zijn linker wang.
Onder die gedurige waakzaamheid over mij zelven werd ik strak en terughoudend; ik scheen koel, waar de heftigste hartstocht in mij gloeide. »Helena van hare zijde begon ook voor mij te veranderen; zij werd stil en afgetrokken, en het kwam mij voor dat zij er mat en bleek begon uit te zien.
Laat ons gelukkig zijn." Hij beschreef haar hoe zij zouden leven. Hij vertelde haar van andere vrouwen, die de stem der liefde gehoorzaamd hadden en gelukkig waren geworden. Hij schreef even verlokkend als overtuigend. Het was niet juist de inhoud, maar de liefde, die in den brief brandde en gloeide en die haar vervoerde.
De slotwoorden der troonscène gingen in vlammen op, toen Rodolphe nog een strophe van zes regels te schrijven had. "En nu het vierde bedrijf," zei hij, terwijl zijn gezicht van dichtvuur gloeide. "Dat zal wel vijf minuten duren, het is heelemaal monoloog." Hij ging over tot de ontknooping, die opvlamde en onmiddellijk weer uitging.
Ziedaar hoe ik zelfs reeds toen, al was het niet met zoo klare voorstelling, dat geluk beschouwde, dat de arme Piet Snibs, die van onvoldane kunstdrift gloeide, mij zoo benijdde! Maar toch, zooals ik reeds zeide, hun vast vertrouwen had ook mij moed en vertrouwen ingeboezemd; ik geloofde in mij zelven, al was het dan ook op het woord van anderen.
Alles wat zich »jongeling" noemde, gloeide voor haar, en ook onder de Macedonische edelen bij de lijfwacht, zouden de meesten voor haar door het vuur zijn gegaan, hoewel zij zonder hoop tot haar op moesten zien, als tot een ongenaakbare godin. »Toen haar vader stierf, was zij zeventien jaar oud, doch zij wist zich als een man te verdedigen tegen hare vijanden en belagers.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek