Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
In dat oogenblik stootte Texar, die Zermah andermaal aangegrepen had, den dolk in de volle borst. »Het kind!... ontvoer het kind!" riep hij Squambo toe. De Indiaan had het kind gegrepen en vluchtte reeds naar den kant van het meer, toen plotseling een geweerschot weerklonk. Door een kogel in het hart getroffen, welke Gilbert Burbank op hem afgezonden had, stortte hij dood op den grond.
Dienzelfden dag staken master James Burbank, zijn zoon Gilbert, master Walter Stannard en zijn dochter miss Alice de Sint John over, om naar Castle-House weder te keeren. Master Perry en de onder-administrateurs van het landgoed Camdless Bay stonden hen met een groot aantal der gewezen negerslaven, die op de plantage teruggekeerd waren, op de pier langs de kleine havenkom af te wachten.
»Vader, mijnheer Carrol heeft gelijk," zei Miss Alice Stannard, die juist binnengetreden was en de woorden van master Edward gehoord had. »Mijnheer Carrol heeft gelijk, en ik zal naar Jacksonville gaan!" Het moedige meisje was in staat om alles te ondernemen, alles te trotseeren, wanneer het gold Gilbert Burbank te redden.
Maar die opklaring van den nevel ging weer even spoedig voorbij als zij gekomen was, en de giek was weer verplicht zich geduldig aan den stroomdraad over te geven. Zoo was het eindelijk vijf uren geworden. Gilbert Burbank rekende, dat hij thans nog twee mijlen van de ankerplaats der kanonneerbooten verwijderd was. En inderdaad, de bank in de rivier was nog niet bereikt.
Zij waren toch naar Court-Justice gekomen, om Texar de vrijheid aan te bieden in ruil van het geheim, betrekking hebbende op de ontvoering van het kind en hare verzorgster. »Texar," hernam Gilbert, »hoor mij aan." »Wat hebt ge mij te zeggen?" vroeg de Spanjaard trotsch. »Luister. Wij komen open en rond met u onderhandelen." »Zoo, zoo!" grinnikte de aterling.
Inderdaad, weinige dagen later was Mars in de diepte der Sint John verdwenen en was Gilbert Burbank als verrader ter dood veroordeeld. Het was in den morgen van den 11den Maart, dat Gilbert Burbank door de rechtbank te Jacksonville ter dood veroordeeld was. In den avond van dienzelfden dag was zijn vader op bevel van diezelfde rechtbank in hechtenis genomen.
De kleine troep, die Gilbert Burbank en Mars steeds tot voorhoede had, vertrok tegen half negen en trok zoo stil mogelijk onder de loofkruinen der boomen en te midden eener dikke duisternis voort. Zoo stapte men gedurende twee uren ongeveer door, waarbij de voorzorg gebruikt werd de voeten zoo zacht mogelijk neer te zetten, om zich niet te verraden.
Toen hij daarmede klaar was, maakte hij het touw los, waarmede de giek aan den boomtak vastgemaakt was, en greep zijne pagaai om hem met kracht te water te slaan. Maar juist op het oogenblik, dat hij daarmede wilde beginnen, werd hij door Gilbert Burbank weerhouden. »Wacht nog een oogenblik," fluisterde deze, terwijl hij den schouder van den kleurling met de hand aanraakte.
Die troep is gewapend en het bewijs daarvan hebben wij gevonden in papieren patroonhulzen, die men gebezigd heeft, om de wachtvuren aan te maken, waarvan wij de asch en de gebluschte houtskolen aangetroffen hebben." »Wie zijn die mannen?" vroeg zijn vader hem. »Dat weet ik niet," antwoordde Gilbert Burbank. »Wat zeker is, dat is dat zij talrijk zijn en dat zij naar de Everglades marcheeren."
Wij hebben eenige schildwachten bemerkt, die, met het geweer op schouder, tusschen de cypressen heen en weer wandelen." »Wat moeten wij doen?" vroeg Edward Carrol, het woord tot den jeugdigen officier richtende. »Vooraf moeten wij trachten dat detachement meer afdoend te verkennen," antwoordde Gilbert Burbank, »alvorens dat wij beproeven het om te trekken."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek