Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 oktober 2025
Geloof me, Baas Piet, ik heb gekeerd en geprobeerd zoveel als ik kon, om de wagen in 't pad te houden; maar de donder heeft gedreund, de ossen hebben gebulkt, en het volk heeft geschreeuwd en toen ik weer tot mezelf kwam, lag de wagen en de twee achterossen al in de kloof. We konden 't niet helpen. Ik weet, ik heb mijn best gedaan.
Daar werd ontzettend gesproken en geschreeuwd. De kamerstrategen, de generaals van den praat ontwikkelden er hunne onfeilbare plannen, om den inval der Noordelijken een onoverwinnelijken dam tegen te stellen. »Men moet de militaire troepen naar Fernandina zenden!" riep de een. »Met artillerie en cavalerie!" schreeuwde een ander.
Hier ontdekten wy, tot onze groote verwondering, dat de reden, waarom de muitelingen, in den nacht van den 20sten, zoo geschreeuwd, gezongen en geschoten hadden, niet alleen was, om den aftocht hunner vrienden door het beletten van den overtocht te dekken, maar ook om door dit geweldig en aanhoudend geraas voor te komen, dat wy niet bemerken zouden, dat zy lieden, zoo mannen, vrouwen, als kinderen, grootendeels bezig waren met warimbos of manden te maken, en die met de schoonste ryst, cassave, en wortelen van ignames te vullen, om daar door by hunne vlucht levens onderhoud te hebben.
Eensklaps hield hij op; een suizend gemor liep onder de verschillende benden, en terwijl elk zijn wapen met haast ophief, spanden de schutters hun kruisbogen alsof enig gevaar hen bedreigde. "De vijand! De vijand!" werd er geschreeuwd. In de verte zag men een talrijk leger aankomen; duizenden mannen zakten in dikke gelederen vooruit, men kon het einde er niet van zien.
En in eens stormde hij dan los op een van zijn plagers, en deze daar niet op bedacht, liep zoo hard hij loopen kon weg, met achterlating van zijn capa, en buitelde over de schutting met het hoofd omlaag en de beenen in de lucht, onder neêrvallende buien van boven, van jouwend fluiten en spottend gelach. «Ezel, wat heb je een goeie beenen," had de jonge man geschreeuwd.
Vooraan pakten twee mannen woedend elkaâr om den nek, er werd geschreeuwd, lansen en helmen schoten licht boven de roode, groene, blauwe kaproenen, die rezen en daalden in het gedrang. Aan de overzijde van het plein reed eensklaps een monnik te paard onder de menigte, in de eene hand hield hij een kruis, de andere wees naar het paleis met boos gebaar.
Doch nauwelijks had hij zijn bovenlijf uit de deur gestoken, of er werd geschreeuwd en gegild, en Fieken en Carolien, die gemeend hadden, dat nu alles weêr in orde was, en dus de keuken in wilden, stoven uit elkaar als een paar bonte duiven, wanneer de havik tusschen haar invliegt. "Houdt uw' mond!" riep oom Herse, "ik zal u geen kwaad doen!" Doch, wat hielp dat?
Ik voelde dat ik een kleur kreeg, toen ik antwoordde dat mij de rust verkwikt had. "Dat verheugt mij," zeide mijn vader: "ik had al half berouw, dat ik u bij mijn gesprek met Heynsz had laten assisteeren: maar gij sliept zoo gerust, dat de stads-omroeper zelf u niet wakker geschreeuwd zoude hebben.
Dat er intusschen met reden geschreeuwd was, bewezen twee pijlen, die in het prauwboord zaten, gebroken bij de trilling van het treffen; of ze ook met kracht aangekomen waren! Ik was blij, dat we er zonder gewonden waren afgekomen. Dienzelfden dag kwamen wij voorbij een kampong met twee groote huizen. Model als vroeger.
't Scheen of de heeren met de vermiljoenkleurige »houppelandes" en de dames met de gele zijden »sakken" van het behangsel nieuwsgierig naar het viertal omzagen, maar men lette er niet op, en de fluisterende stem werd langzaam luider: »Ze hadden woorden.... Er werd hard geschreeuwd! 't Was over geld, denk ik! De oude mevrouw sprak tegen mevrouw De Huibert. Eén ding kon ik duidelijk verstaan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek