Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 mei 2025
"Ben ik dat niet?" "Neen, neen!" zij greep hem bij den arm en schudde dien. "Begrijpt ge dan niet, ziet ge dan niet? 't Is van u genomen." De stem van den kleinen Gandolfo klonk buiten de kerk. "Donna Micaela, donna Micaela, waar zijt ge? Er zijn zooveel menschen, donna Micaela! Waar zijt ge?" "Regent het dan niet meer?" zei de jettatore met onzekere stem.
Niemand kon toch gelooven, dat hij had willen plunderen bij twee vrouwen. En zie, toen de rechter Gaetano Alagona opriep, was er geen strengheid in zijn stem. Hij sprak tot hem als tot een gelijke. "Maar," zei Gandolfo, "toen nu don Gaetano zich verhief, stond hij zóó, dat hij op de markt kon zien.
"In dit oogenblik vroeg de rechter hem: "Kent ge de vermoorde?" En hij antwoordde: "Ja." Toen vervolgde de rechter, die een barmhartig mensch was: "Stond ze u na?" En don Gaetano antwoordde: "Ik heb haar lief." Toen Gandolfo zoo ver met zijn verhaal was gekomen zag men dat donna Micaela haastig oprees, alsof zij hem wilde tegenspreken, maar cavaliere Palmeri trok haar vlug naast zich.
Hij laat dat geschieden zonder zich te verroeren. De kleur van zijn gelaat wordt niet hooger, maar doorschijnender, klaarder. Zij moet aan Gandolfo denken, die zei, dat Gaetano's gezicht zoo bleek werd, dat het lichtte. Hij valt haar niet in de rede. Zij vertelt hem van den spoorweg, verhaalt van de wonderen van het Christusbeeld. Nu en dan ziet hij haar aan. Zijn oogen stralen haar tegemoet.
Toen de dag aanbrak, dat de bazaar geopend zou worden, was donna Micaela 's morgens reeds vroeg in het klooster. "Gandolfo," zei ze, "ga voor mij naar je gevangene en vraag hem of hij vanavond op het feest wil komen." Gandolfo kwam spoedig met het antwoord terug. "Hij dankt u zeer voor uw uitnoodiging, donna Micaela," zei de knaap. "Hij wil gaarne komen."
Maar zij dacht er niet aan bevreesd te zijn. Zij stond midden in de golvende menschenmassa te weenen. Tranen stroomden over haar gelaat en zij weende van vreugde, omdat zij weende. Dat was de hoogste zegening. Zij wilde weer naar Gandolfo, zij kon hem niet genoeg danken. Hij had haar immers verteld, dat Gaetano haar liefhad.
"Daar is hij, donna Micaela," zei Gandolfo. Zij was gelukkig. 't Was alsof ze dezen man gered en verlost had. En meer dan dit. Menschen, die geen phantasie bezitten, kunnen dit niet begrijpen. Maar donna Micaela was den ganschen dag in spanning en verwachting. Ze overwoog, hoe zij zich 's avonds zou kleeden. 't Was alsof zij Gaetano verwachtte.
Allen zwijgen, eindelijk vraagt een bevende stem: "Is het erger?" "Neen, neen, het is niet erger. Zijn toestand is hetzelfde, de dokter is bij hem." Donna Elisa heeft een zwarte sjaal over het hoofd geworpen, ze draagt een lantaarn in de hand. Zij gaat op straat, waar de menschen dicht op elkaar gedrongen staan en liggen. "Is Gandolfo hier?" vraagt ze. "Ja, donna Elisa."
Donna Micaela schoof een ring aan Gandolfo's vinger, rondom hem wuifde men met veelkleurige zijden doeken, die glinsterden als de golven der zee in het sterke licht van de domkerk. "Viva Gaetano, viva Gandolfo!" riep het volk. En het regende bloemen, vruchten, zijden doeken en sieraden op den kleinen Gandolfo. Donna Micaela werd bijna met geweld van hem gerukt.
De vervolgers hadden Gandolfo bijna ingehaald, toen wist hij geen anderen raad, dan het beeld in den wagen te werpen. Daarna liet hij zich kalm vangen. Zijn vervolgers spoedden zich nu naar den reiswagen, maar Gandolfo waarschuwde hen: "Wacht u, de signora in den wagen is een Engelsche." 't Was signora Favara, die eindelijk genoeg had van Diamante, en opnieuw de wereld introk.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek