Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 mei 2025
Alle menschen waren verbaasd, dat Gandolfo het waagde deel te nemen aan zulk een gevaarlijken wedstrijd. Deed hij dat misschien om zijn bruid, de kleine Rosalie, te behagen? Niemand had ooit geweten, dat hij kon improviseeren. Hij had zijn gansche leven niets anders gedaan dan mandarijnen eten en naar den Etna staren.
Niemand trad naar voren om het beeld te verdedigen. Maar de kleine Gandolfo sloop al nader. Pater Gondo hield het beeld dicht bij de vlammen. Onwillekeurig had Gaetano zich gebogen; een fiere glimlach gleed over zijn gelaat. Donna Micaela begreep, dat hij voelde dat Diamante hem nu toebehoorde. Het strenge optreden van den monnik maakte Gaetano tot meester over de zielen.
Het eerste dat gedaan werd, was de deelnemers te laten loten, en het lot viel zoo, dat de kuiper het eerst aan de beurt kwam en Gandolfo het laatst. Toen de loting zoo uitviel, verbleekte Gandolfo. 't Was immers vreeselijk het laatst te komen, daar allen over hetzelfde onderwerp zouden spreken.
Gandolfo vertelde hoe de officieren, die rechters zouden zijn, nu zwijgend en ernstig binnen waren gekomen en plaats hadden genomen. Toen hij deze hooge heeren gezien had, was zijn onrust verminderd. Hij had tot zich zelf gezegd, dat zij wisten, dat Gaetano een voorname man was en dat zij hem niet zouden veroordeelen. Zij zouden hem niet verwarren met de bandieten.
De kleine Gandolfo en de oude Assunta van de domtrap en de arme stoelmatter staan daar den heelen namiddag zonder een oogenblik rust te nemen. 't Is vreeselijk, dat Gaetano zal sterven, nu zij hem juist weer terug hebben gekregen.
Hij zei, dat ze er zoo woest uitzagen, dat iemand die hen in de oogen keek, het hart beefde. Toch was in al zijn schoonheid don Gaetano angstwekkender dan deze menschen. Gandolfo wist niet hoe zij het waagden naast hem te zitten op de bank.
"Dit is het leven, het leven," zei ze tot zich zelf, terwijl zij zich willoos door de volksmassa meevoeren liet. "Het leven is weer tot mij gekomen, ik zal niet sterven." Allen wilden naar den kleinen Gandolfo om hem te danken, omdat hij hun iemand geschonken had om op te hopen, om naar te verlangen, om lief te hebben in deze dagen van tegenspoed, nu alles verloren scheen.
"Was het dan uw schuld, dat de kat stierf?" "Ik ben immers een jettatore." Zij trok de schouders op. "Ach, welk een dwaasheid!" "Toen eenige tijd verstreken was, ontwaakte opnieuw de lust in mij om te leven. Toen klopte Gandolfo op mijn deur en noodigde mij op dit feest. Waarom zou ik niet gaan? Men kan onmogelijk van zich zelf gelooven, dat men ongeluk aanbrengt, alleen door zich te vertoonen.
Zij was opgesloten. Zoo was het dus gevangen te zijn! Vier naakte wanden om zich heen, de stilte, de kilheid van het graf! "Nu wil ik gevoelen zooals een gevangene," dacht zij. Op hetzelfde oogenblik vergat zij alles voor de gedachte, dat Gandolfo misschien niet komen zou om haar deur te ontsluiten.
Maar hij was niet lang weggeweest. Donna Micaela was slechts vijf minuten in de cel. O God, zóó was het dus gevangen te zijn! Zoo was dus Gaetano's leven! Ze barstte in tranen uit, toen ze weer den blauwen hemel boven zich zag. Een tijdje daarna toen zij op een open loggia stonden, wees Gandolfo haar een raam met luiken en groene gordijnen. "Woont daar iemand?" vroeg zij. "Ja, donna Micaela."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek