United States or Eritrea ? Vote for the TOP Country of the Week !
Nadat Geerten en schoon Franske, aan den toog van eene vuil-berookte kroeg, een borreltje in éenen teug met smakkende lippen en tranerige oogen naar binnen gewipt hadden om zich wat te verwarmen, namen de twee kameraden afscheid.
Weder nam de zwaarlijvige den kleinen Willem; en weder nam Geertje haar Franske; ook hém gaf ze te genieten, en vóór ze heenging drukte zij het mondje van haar dikke mopske op de lipjes van het schrale heertje, en 't was toen alsof die slapende kinderen beiden lachten.... lachten als broeders van denzelfden boezem.
Dan zou hij niet gemakkelijk uit de handen van 't gerecht blijven ... en de anderen ook niet ... Ja, ja, ze zouden wel zwijgen ... Kon 'n mensch wel iemand betrouwen?... Verdomd toch, waaróm was Franske nú juist bij Lowis gebleven?... Weer hoorde hij zijn eigen woorden van daar straks, toen de mannen allemaal reeds weg waren en Käthe met één der "printers" ook al heengegaan was!...
Op zekeren dag nu nam Jansen Franske mee naar de stad, kocht in den voornaamsten boekhandel de boeken, die de aanstaande onderwijzer verklaarde noodig te hebben, om zich zelve verder te ontwikkelen, en zeide, toen zij weer thuis kwamen: »Zie zoo, Neefje, nu begin je aanstaanden Maandag school te houden!"
De zweep klitskletste klappend op den knokkeligen rug, de groote glanzende oogen puilden uit dat het wit zichtbaar werd van danige inspanning ... Geerten, Franske en de anderen lachten, bleven toch dood-rustig en kalm-lui staan, nu en dan roepend: "Ksch! Ksch! V'ruit knol!... Vol-houwe!" ... Toen de wagen boven was, schaterden ze 't uit, wringend hun lenige lijven van groote leute.
Geerten hoorde het, verkropte zijn spijt, vroeg in-eens naar Franske dien hij niet ontwaarde, zóo maar om 't gesprek af te leiden ... "Bij Lowis blijven slapen ... wat nu ..." schamperlachte Charel ... Geerten stoof op: "Als ge dat nog zegt èh, breek ik U armen en beenen! Venijnige beest!" "'k Zeg de waarheid," snauwde de andere terug.
Franske walste lustig met de plezante bazin ... Geerten zag hoe hij ze dicht tegen zich aan prangde, en 't liet hem koud.
En, waarlijk, het had ook niet gedonderd; maar wel had het karretje schrikkelijk over de keien gerommeld, waarmede Franske, weder een paar dagen later, met moeder het hek van "Land-heil" was uitgereden, nadat hij en moeder en ook het kleine Wimpje, elkander dikwijls hadden gekust, en zij met hun drieën ook weder hadden gehuild, misschien nog erger dan toen mijnheer Van Male zoo schrikkelijk bleek te bed lag.
Geerten gevoelde dat hij nu overwonnen was, dat de stille strijd tusschen hem en Franske om 't bezit der plezierige schoonheid van rosse Lowis nu geëindigd was met zijne neerlaag ... Een oogenblik kwam de gedachte in hem op zich met Fientje te wreken, doch ze zijlings beglurend in het smart-verwrongen gelaat, vond hij ze te miezer en niet begeerlijk genoeg.
De zatte matroos zwalkte met knikkende knieën naar de deur toe, wierp dan de bazin eene kus-hand toe ... Geerten zag het en zijn gelaat bleef onbewegelijk-strak ... Niet jaloersch, peinsde Franske, nu, 'k zou het zelfde doen ... zoo'n schoon affaire!... Hij pinkte eens naar Lowis, die nevens den "printer" was gaan zitten ...