Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
"Zoo is 't," zeide Feiko, "en die Heer heeft mij twee groot gegeven, met last, om terstond terug te keeren en met niemand meer te spreken." "Dat zal het zijn," hervatte Teylingen: "nu is de zaak duidelijk: spoedig voort! misschien is de edele Graaf reeds het slachtoffer van zijn ijver." En hunne rossen des te vuriger aansporende, reden zij voort, door Aylva vergezeld.
Onder het uiten dezer woorden had hij zijn kodde opgeheven met oogmerk om den Fries een geweldigen slag op het hoofd toe te brengen; doch Feiko voorkwam het dreigend gevaar door snel het rechterbeen op te lichten en den jager een trap voor de borst te geven, die hem sprakeloos tegen den grond wierp.
Ik beloof u, ik zal u gekwetsten zenden, indien zij er zijn; maar naar ik onze Friezen ken, zult gij weinig te doen hebben, en liever zullen zij zich laten doodslaan dan het veld te verlaten, zoolang zij nog tanden in den mond hebben om hun vijand te bijten. Wees nu zoo goed en help mij, mij van dit nachtgewaad te ontdoen: waar blijft Feiko toch?
"Welnu! dan ga ik derwaarts. Is alles gereed, Feiko?" Op dit oogenblik begon de storm met dubbel geweld op te zetten, zware hagelsteenen kletterden tegen de daken: het geheele zwerk was door bliksemvuur verlicht en de donder ratelde zonder ophouden. "Om 's Hemels wil, mijn goede voogd!" zeide Madzy: "zult gij u waarlijk aan zulk een weer blootstellen?
Geef mij slechts mijn borstharnas en mijn helm: de beenen zullen wij maar ongedekt laten: indien wij vechten, zullen wij toch van achter de aarden wallen strijden: en dan wordt alle onnutte wapenrusting maar tot overlast. Voorwaar!" vervolgde hij, toen Feiko hem het borstkuras had aangegespt: "ik kan toch merken dat ik mager geworden ben. Ik zou de freule er desnoods bij in bergen."
Zonder zich te bedenken, doch ook zonder zijn tred te verhaasten, stapte hij naar de geleiders van Feiko toe, die alle moeite deden om den knaap met zich te sleuren: en zonder een woord te spreken sneed hij met zijn dolk de touwen los, waarmede de gevangene gebonden was en rukte hem uit de macht der knevelaars.
Toen nu de Fries bij de stellage was komen staan, naderde hem het boosaardige dier, en zoodra Feiko zich na den gegeven trap in postuur stelde, rukte de aap hem vlug de muts van 't hoofd en bracht die grinnekende aan zijn meester.
Maar Feiko was niet in staat haar te hulp te komen, daar hij genoeg te doen had om zich tegen de volksmassa te beschermen, die hem nu op alle wijze bestoken kwam.
Ruim een half uur nadat het in het vorige Hoofdstuk vermelde onderhoud was afgeloopen, wekte een herhaald geklop aan de poort de aandacht van Feiko, die zich toevallig op het binnenplein bevond. Hij ging terstond opendoen en herkende de beide Ridders, die hem des morgens uit den nood hadden geholpen: "Zijt welkom!" riep hij met een verheugde stem.
De plek waar het gevecht voorviel, lag niet volkomen in hun weg; doch zij hadden aan den ingang van den Hout de troostelooze Sytsken ontmoet, die van verre was blijven staan, toen Adeelen en Feiko den strijd begonnen waren, en nu, hun gevaar bespeurende, op het hoefgetrappel was toegesneld, ten einde de hulp der ruiters in te roepen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek