Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 mei 2025
Ik beloofde te zullen vertrekken, tot mijn kameraden terug te keeren en den Engelschman op te wachten; van haar kant beloofde ze mij zich ziek te houden tot op het oogenblik dat zij van Gibraltar naar Ronda vertrok. Ik bleef nog twee dagen te Gibraltar. Vermomd waagde zij het mij in mijn herberg te bezoeken. Ik vertrok; ook ik had mijn plan bedacht.
De uncle en de Indiaan volgden dat voorbeeld, als was het iets dat vanzelf sprak. De Engelschman steeg nu insgelijks af, doch zei: "Mij dunkt, dat wij geen oogenblik te verliezen hebben. Hoe kunnen wij de Osagen bevrijden, als wij hier met de handen in den schoot gaan zitten?" "Dat is geen goed doordachte vraag, sir!" antwoordde de bultenaar.
Verscheidenen van de Amerikanen, door haat of jaloezie gedreven, gingen met hem mede en vroegen met veel misbaar, dat de Engelschman gestraft zou worden voor het mishandelen van een der scheepsofficieren. Het volk nam hiermede geen genoegen; luide bleven zij straf eischen, en er ontstond een geregeld oproer door den tweeden stuurman aangestookt.
"Kent ge die dame?" hernam de Engelschman, den waiter bij zijn buis vasthoudende. "Ja mijnheer," was weder het bescheid: "zij logeeren in het hotel de la Hollande. De heer aan haar andere zij is haar vader. Het moet een acteur zijn, en het meisje is zijn dochter, en de officier...."
"Dus hebt gij mij herkend?" vraagt de Engelschman met gedempte stem. "Ja, maar gij zijt dood. Reeds maanden geleden kwam het bericht in Antwerpen, dat kolonel Guido Amati gedood was in het gevecht op het ijs door den 'Eerste der Engelschen'!" "Neen, ik ben hersteld van mijn wonden!"
"Bill en de Uncle bivakkeerden hier?" "Zoo is het." "En kort te voren had de Engelschman hen hier aangetroffen?" "Gij zegt het; maar hoe weet gij dat?" "Aan de Zwartenbeer-rivier zijn wij stroom-opwaarts gereden, en hebben hen van morgen in de vroegte verlaten, om aan den Osage-nook te komen. Wij vonden hier de lijken van vijf tramps, en...."
Zelf weer door de officiëele wereld niet voor vol aangezien, leeft het engelsche uitgaande publiek als op een eilandje, waar ze het best maken met al hun sport. De Engelschman rijdt er paard, vaart met zijn jacht, doet aan voetbal, tennis, polo en is tevreden en welvarend.
De Engelschman was er in geslaagd het bod van den Amerikaan met eenige ponden te overtreffen. Maar op zijn beurt werd hij weer met eenige honderden dollars voorbijgestreefd. Het laatste bod bedroeg achtduizend mark. Men kon dit slechts aan eene soort van verstandsverbijstering toeschrijven, tenzij men in dien wedstrijd een nationale wedijver tusschen Amerika en Groot-Brittanje mocht willen zien.
Om de vrouwen, b. v. in Engeland, aan te sporen in de munitiefabrieken te komen werken, had men op vele der aanplakbiljetten, waarbij krachten voor dit werk werden opgeroepen, in meer of minder bloemrijke taal, gezet: "Elke bom méér beteekent een vijand gedood en een Engelschman gered."
De Engelschman die in Amerika komt, wordt in hooge mate getroffen door de politieke verdorvenheid aldaar en met den ernstigen wensch zijn broeder te helpen, brengt hij hem dat onder 't oog. Wat in zijn eigen land gebeurt ziet hij niet, omdat hij daaraan gewend raakte.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek