Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 oktober 2025
Maar de beschermende vestingwerken stortten met donderend geweld ineen, Go viel met beide handen uitgestrekt over de canapé naar den weifelaar toe en jubelde in verrukking: "O, Han, ben jij 't? Wat ben ik vreeselijk blij! We dachten, dat 't de juffrouw was; kom toch binnen hoe heerlijk dat is Elsi, je kent 'er toch.... moeder's nichtje.... m'n neef Henri."
En trouwens wij allemaal...." "Komen toch ook nog maar pas kijken." "Jij tenminste, Hans," viel Leeden licht-geërgerd uit. "U moet ook denken: hospiteeren is niet iets bindends; we kunnen kijken, hoe 't gaat. Maar zeg dan, of u dat tenminste wilt probeeren." "Ja graag, als Elsi ook wil," zei Go dapper. "Daar zal Herderts wel voor zorgen.
Verbaasd kwamen de anderen binnen, het was 'n gelach en gepraat en dooreengeloop, dat 't Gerard toescheen, of de heele kamer vol meisjes was. "Ga toch zitten," zei hij tegen Go, "en laat Elsi er voor zorgen. Je ziet er wezenlijk niet goed uit, en je bent zoo opgewonden." "Verbeelding! Ik voel me best. Nee maar, dat zal ik aan moeder vertellen. Dat is 'n heerlijk middel tegen verkoudheid.
We zijn allemaal bij elkaar gelijmd uit niet-bij-een-passende stukjes, goed en slecht en sterk en zwak wij modern-onrustigen. Ieder mensch is 'n eenheid van tegendeelen." "Toch niet allemaal," zei Go zachtjes, die niet thuis was in de Hegliaansche terminologie, "kijk Elsi en Henri nu 's, en Hans en Frieda " "Wat weet iemand eigenlijk van den ander af!
"Zeg jij 's, Elsi, heb-je wel 's gedacht, dat Gé meer dan vriendschap voor me zou kunnen hebben?" "Wel, als 'n jongen tegen míj had gedaan, als hij tegen jou, maar half zooveel, zou ik zéker gedacht hebben, dat hij verliefd op me was. Maar jij was altijd zoo anders dan ik, met de jongens."
Ze schudde stil haar hoofd, keek dankbaar de tafel langs: Elsi en Henri daar, Frieda tusschen Hans en Beerenstijn dat was de eenige, die de vrouwenhater nog wel kon lijden zij naast Eduard, Rolands aan den anderen kant. Dat was 'n stil ventje, zou haar niet storen; Eduard had háár gevraagd, beteekende dat, dat hij haar aardig vond?
"Ga gerust; dan blijven wij voor als Elsi wat noodig heeft," bood Lou hartelijk aan; Han en Beerenstijn stapten mede op, zouden samen fruit gaan koopen, want daar had ze om gevraagd. Go vond de straten zoo vijandig licht, en de grond was hard, waar ze stapte. De menschen liepen allemaal zoo vlug en zoo zeker van hun doel.
Vader had er zoo ernstig uitgezien, of hij haar nog veel goeie raad wilde meegeven, maar hij had niets gezegd; en moeder liep al maar heen en weer om allerlei kleinigheden nog in haar handkoffertje te pakken: "Kijk, Go, je overschoenen en hier 'n pak chocolaad, ook voor Elsi en je staalpillen; vergeet vooral niet ze in te nemen, kind", Marietje had boterhammen gesneden; die werd nu de oudste; zij was de eerste, die de wereld in-ging.
"Nee, voor zóó'n maaltijd niet," en toen schuivend met 'r pantoffeltjes over 't zeil om de kachel "voor 't spatten van de vonken," had de juffrouw gezegd "da's glad, zeg, zeker gewreven." En ze gleed er langzaam overheen. "Hé...., leuk laat 's voelen," en Go sprong op, al etende. "Lekker laten we glijbaantje spelen, Elsi, dan smaakt 't eten meteen beter."
"Verrassingen, verrassingen! waar hebben jullie je fourage? mag ik 's ruiken aan je koffertje, Elsi? En 'n blikje...'t is verleidelijk." "Daar is Han met de taart;.... kerels, wie heeft de boter en de brooden?" "Ik; daar liggen ze.... ik wilde me niet vooruit al zoo opladen.." "Hè, wat 'n flauwe vent; gauw, 't is juist zoo aardig."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek