Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juli 2025
Toen de geschiedenis van Dioneo geëindigd was en de donna's zich weerhouden hadden te lachen minder uit schaamte, dan omdat zij er weinig genoegen bij gesmaakt hadden en de koningin zag, dat zijn verhaal uit was, stond zij op, nam zich den lauwerkrans van het hoofd, plaatste die vol gratie op het hoofd van Elisa en sprak tot haar: Aan U, madonna, behoort thans het bewind.
Nu zij schreden achter zich hoort, richt zij den langen gebogen hals op, en ziet om. 't Is donna Micaela. In het eerste oogenblik is zij verschrikt en ziet er uit als wilde ze vluchten. Donna Elisa is ook verschrikt, ze zien elkaar aan, alsof ze elkaar nooit tevoren gezien hebben.
Haar gelaatstrekken werden als die van een zondaar, gekweld door gewetenswroeging. Op een morgen dacht donna Elisa hieraan en zij was zoo verdiept in deze gedachten, dat zij haar naald liet rusten. "Donna Micaela is geen vrouw van den Etna," zei zij tot zich zelf. "Ze houdt het met de regeering en ze is blijde, dat Gaetano gevangen zit."
En met een eigenaardig gevoel van verlichting zonk zij in een langdurige bezwijming. Donna Micaela ontwaakte tegen den volgenden morgen uit haar onmacht. Toen was er veel voorgevallen. De bedienden waren te voorschijn gekomen uit hun schuilplaatsen en hadden donna Elisa gewaarschuwd.
Deze antwoordde nog lachende: Gaarne, Madonna, en begon: Wij moeten een oogenblik onze stad verlaten, die in alle opzichten overvloed heeft en vol is van voorbeelden voor ieder onderwerp en gelijk Elisa gedaan heeft, iets vertellen van de dingen, die in een ander deel der wereld gebeurd zijn.
En donna Elisa ging weer aan haar borduurwerk. "Gij wilt mij dus niet helpen met mijn bazaar?" "Neen." "En gij wilt geen kleine bijdrage daarvoor afstaan?" "Zij, die zoo kort geleden haar man verloren heeft," antwoordde donna Elisa, "moest niet aan dergelijke grapjes denken." Donna Micaela begreep, dat donna Elisa boos op haar was om een of andere reden en dat zij haar daarom niet wilde helpen.
Donna Elisa moet tegen het altaar leunen om niet te vallen, donna Micaela ziet dat. Zij is dadelijk bij haar en legt den arm om haar middel. "Ga zitten, ga zitten!" en donna Micaela knielt neer. "Is het zoo slecht met hem? Wij zullen voor hem bidden." "Micaela," zegt Elisa, "ik dacht dat ik hier geholpen zou worden." "Ja zeker, dat zult ge ook."
De sindaco ontving donna Elisa dadelijk en was even beleefd en vriendelijk als altijd, ofschoon de vrouwen nog op de markt stonden te smeeken, blinden in de wachtkamer jammerden en hij den ganschen dag lastig gevallen was door allerlei menschen. "Waarmee kan ik u van dienst zijn, signora Antonelli?" zei hij. Donna Elisa wist eerst niet tot wie hij sprak. Toen vertelde zij hem van het testament.
Toen de laatste woorden van Pamfilo ze hadden doen lachen en de koningin daardoor zag, dat de vertelling geëindigd was, keerde zij zich tot Elisa en beval haar, dat die met een van haar histories de orde zou vervolgen. Deze met een blijmoedig gelaat zeide: Het is een zeer ruim terrein, waarop wij ons heden begeven en ieder kan er niet een, maar al licht wel tien tochten op ondernemen.
Hij denkt nog altijd goed. over haar als over ... de moeder van zijn zoon. Van zijn gansche familie heeft alleen Murat, door Oostenrijk geschraagd, nog zijn kroon behouden. Eugène heeft bij zijn schoonvader een toevluchtsoord gevonden en den titel ontvangen van hertog van Leuchtenberg. Elisa is naar Bologna vertrokken. Louis en Lucien bevinden zich te Rome bij hun moeder.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek