Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 mei 2025
Daarom kwam er nooit meer een mensch in den winkel van donna Elisa om iets te koopen. De kleine heiligenbeelden, die Gaetano vervaardigde, stonden in dichte rijen op de planken en de rozenkransen hingen in groote trossen onder de toonbank. En donna Elisa was in grooten kommer en nood, omdat zij nu niets kon verdienen.
Zij kon niets anders doen, want de arme fra Felice had niet vele oogenblikken meer te leven. "Als het nu Zaterdag is," zei fra Felice, "zullen er velen aan fra Felice denken. "Zou oude fra Felice ons bedrogen hebben?" zullen zij vragen. "Kan het mogelijk zijn dat we een heele quinterne winnen?" "Zaterdagavond is er trekking op het balkon van het raadhuis te Catania, donna Elisa.
Haar geschiedde recht indien Gaetano haar verachtte en haar onbeschaamd noemde. Toch had zij niets kwaads bedoeld. Het eenige dat zij begeerd had, was te weten of Gaetano haar liefhad. Weer verliepen eenige weken en donna Micaela zat nog steeds bij don Ferrante. Maar op een dag had donna Elisa haar mee naar buiten gelokt.
"Gaetano," zou donna Elisa dan antwoorden, "gij geeft mij een zee van vreugde voor een beekje van verdriet. Zou ik u dan niet vergeven?" Gaetano zag dit alles voor zich en het was zoo schoon, dat hij al heftiger begon te schreien. Hij was slechts bang, dat donna Elisa zou hooren hoe hij snikte, en dat ze uit haar kamer komen en hem vinden zou. En dan zou ze hem niet laten gaan.
In Diamante wekte deze gebeurtenis zeer veel verbazing en vele menschen gingen naar donna Elisa om te hooren of zij geloofde, dat de heilige wilde, dat men donna Micaela zou bijstaan. "Hebt ge gehoord, donna Elisa," zei men, "dat don Antonio Greco geholpen is door het kleine Christuskind in San Pasquale, omdat hij beloofd had de opbrengst van een avond te geven voor donna Micaela's spoorweg?"
Ze drukte de handen tegen heur hart alsof zij vreeselijke smarten leed en schreide bitter. "Maar nu zal ik bij u blijven, donna Elisa," zei Gaetano. "Gij blijven!" riep donna Elisa uit. "Ge moogt gerust gaan. Zie hem aan, Pacifica, zoo ziet een ondankbare er uit! Hij is geen Alagona. Hij is een avonturier."
Donna Elisa had haar naar een stoel geleid en daar zat donna Micaela en kuste donna Elisa's oude rimpelige handen, en vroeg haar om vergeving voor hetgeen zij gedaan had. "Ja, zeker! Ja, zeker! donna Elisa vergaf het haar." Donna Micaela zag haar scherp aan met groote koortsachtige oogen en vroeg of het waar was. "Ja, zeker is het waar."
Nu Elisa zweeg, moest alleen de koningin nog vertellen, die met vrouwelijke gratie zeide: Waarde jongelui: Gelijk in de lichtende avonden de sterren het sieraad des hemels zijn en in de lente de bloemen dit in de groene velden, zoo zijn de geestige woorden het bij lofwaardige manieren en in aangename gesprekken.
"Eindelijk was de deur open en ik wilde de straat op ijlen, toen ik een hand in mijn nek voelde, en gij mij naar binnen trokt. Ik schopte en schopte en ik sloeg u, omdat ik niet mocht gaan. Maar donna Elisa, ge droegt een lantaarn, en toen zag ik dat gij het niet waart, maar moeder. "Toen durfde ik niet langer tegenstribbelen, ik werd zoo bang, want moeder is immers dood.
Toen hij eenige oogenblikken geleden den maatstok neerlegde en gearmd met den advocaat heen en weer wandelde op de gladde steenen tusschen de Romeinsche poort en het palazzo Geraci, had een ieder moeten zien, hoe goed hij zich kon meten met den schoonen Favara. Donna Elisa had in gezelschap van de sindaco's-vrouw op de steenen bank onder den dom gezeten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek