Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juli 2025
"Ha," zeide hij en schreed snel voorwaarts in de richting waar de knaap verdwenen was. Na een dertig schreden te hebben gedaan, stond hij stil, tuurde naar alle zijden, maar zag niets. Nu riep hij uit al zijn macht: Kleine Gervais! Kleine Gervais! Toen zweeg hij, en wachtte. Niets antwoordde. Het veld was eenzaam en doodsch.
Toen bond hij zich vast aan den stam en sterkte zich tegen den komenden nacht en tegen hij wist niet wat. Hij voelde zich erg eenzaam in de duisternis. Af en toe scheen het hem toe, dat dit het einde van de wereld was, en hij de eenige die nog leefde. Nog steeds nam de wind toe. Ieder uur nam hij toe. Toen Raoul berekende dat het ongeveer elf uur moest zijn, was de wind ongeloofelijk geworden.
Zij die tegen het alleenzijn opzien omdat zij vreezen zich dan nog meer eenzaam en verlaten te gevoelen hebben in zekeren zin gelijk en ongelijk. Want juist van menschen omringd, kan het gebeuren dat men door de omstandigheden, of door zijn bijzondere stemming, mijlenver van hen verwijderd is; in de door menschen bevolkte woestijn hangt, meer dan elders, zwaarmoedigheid in de lucht.
Ik zie de lammren door de klaver gaan; Het schelletjen der hamels doet zich hooren; De boogert kraakt; welluidend ruischt het koren.... Daar waait op eens een frissche wind mij aan, Mij wekkend uit mijn liefelijken waan En 'k sta weêr eenzaam in de wildernis verloren!
Eenzaam lag het bouwterrein daar, onvoltooid staken de muren en torens omhoog. Tevergeefs beriep de eerzame overheid zich op de liefdadigheid van de christelijke medemenschen, karig kwamen de gaven in, en nooit waren zij toereikend om de Munsterkerk te voltooien.
Stel je voor, hoe arm en eenzaam het hier wezen zou, als het ijzer hier niet was! Hij dacht aan de werkplaatsen hier, die aan zóóveel menschen werk gaven, al van 't oogenblik af, dat ze gebouwd werden, en die nu zooveel huizen om zich heen hadden gekregen, vol menschen, die spoorwegen en telegraafdraden hadden meegebracht, die..." "Nu, hoe is het?" vroeg de beer. "Wil je of wil je niet?"
De Baardendragende Cetaceën leiden een tamelijk eenzaam leven; slechts toevallig, misschien door het overvloedige voedsel aangelokt, ziet men ze in scharen bijeen. De meeste wonen in de IJszee en verlaten slechts nu en dan de inhammen tusschen de ijsvelden; andere geven de voorkeur aan zuidelijker gelegen deelen van de zee.
"Ik hoorde van 't magische wierook, dat oproept de ziel van wie weg is; Ach, kon ik wat daarvan branden, 's nachts, als ik eenzaam moet wachten." Uit het Japansch. In een zeker Japansch dorp groeide een groote wilgeboom. Geslacht na geslacht werd die door het volk vereerd.
"Het is waar," zeide de onbekende, stilstaande: "ik vergat dat gij onder hen behoort, die zeggen: durus est hic sermo et quis dotest eum audire; en echter, God zegene u en opene uwe oogen voor het licht; want gij zijt waardig het te ontvangen, omdat gij mij niet overgeleverd hebt in de handen van hen, die mijn verderf zoeken. En nu, vaarwel! ik begeef mij naar mijn eenzaam verblijf.
't Was een bewoond oord zonder menschen, een eenzaam oord met menschen; 't was een boulevard der groote stad, een straat van Parijs, vreeselijker des nachts dan een bosch, akeliger des daags dan een kerkhof. 't Was de oude wijk der Paardenmarkt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek