Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 oktober 2025
Elinor poogde over iets anders te spreken; maar Juffrouw Steele kon geen twee minuten afblijven van het onderwerp dat haar op dit oogenblik vervulde. "Edward sprak ervan, gauw naar Oxford te gaan," zei ze; "maar vooreerst logeert hij in Pall Mall, no. 14. Wat een akelig mensch toch, die moeder van hem! En uw broer en zuster waren ook lang niet aardig!
Hoe te beginnen welke woorden te bezigen in haar briefje aan Edward, daarop kwam het voor haar nu aan.
De stemming bleef koud. Er werd gepraat maar er was aldoor een zekere verveeldheid in de stemmen, een geluid of ze dadelijk zouden gaan geeuwen, en de ouders van Edward schenen elkaar ook niet erg meer te boeien; Bernard merkte dat veel meer dan vroeger. Het meisje zei enkel nu en dan iets over 't weer, met een vadsig-lijmige stem, alsof 't haar eigenlijk te veel was om haar mond open te doen.
En toen hij de frischheid van 't water gevoeld had en, zich afdrogend, naar een raam van zijn kamer liep om even te zien wat voor weer 't was, herinnerde hij zich in-eens zijn gister-avond-plan om nu, van morgen, in den kil-nuchteren stadsmorgen in zich na te gaan den indruk van dien eersten dag met Edward, maar, wrevelig, drong hij dat weer uit zijn gedachten, 't uitstellend onder voorwendsel-voor-zich-zelf, dat hij geen tijd had, dat hij denken moest aan zijn zaken.
"Goed!.... graag! 'k beloof 't je," zei Edward. "Maar zeg me nu nog één ding: ben je werkelijk niet verliefd?" "Nee!" zei Bernard. "Ook niet geweest in den laatsten tijd?.... Dat 's wel een wonder voor jou!" "Dat zou 't ook zijn," zei Bernard glimlachend. En hij vertelde met een kalme vertel-stem van de trouwpartij en van Mimi.
"Dat we elkaar kunnen schrijven," zei Lucy, den brief weer in haar zak stekend, "is onze eenige troost, wanneer we zoo lang gescheiden moeten zijn. Ja, ik vind dan nog bovendien troost in zijn portret; maar die arme Edward bezit d
Ik had mij er veel genoegen van voorgesteld; maar dat heb ik er niet gevonden. Dit weerzien van jou, Edward, is de eenige blijdschap, die 't mij heeft gebracht; en jij bent gelukkig nog altijd dezelfde!" Zij zweeg en ook de anderen bleven zwijgen. "Mij dunkt, Elinor," ging Marianne voort, "we moesten Edward vragen om voor ons te zorgen als we weer naar Barton teruggaan.
Edward luisterde aldoor aandachtig, vol belangstelling, glimlachend als iemand die innig plezier heeft in een verhaal. Hij scheen weer heelemaal over zijn ergernis heen.... "En hoe komt 't dat dat nu zoo heelemaal bij je weg is," vroeg hij ten slotte. "Wel, ik weet 't waarachtig niet," zei Bernard.
Op Zondag worden alleen familieleden aan den koninklijken disch genoodigd, en dikwijls doet Koning Edward in den namiddag een motortochtje, om zijne verwanten te bezoeken, die wonen op eenigen afstand van de stad.
Intusschen hadden de heeren Burbank, Edward Carrol en Walter Stannard een hunner zeer goed kunnen herkennen en die eene was de Spanjaard. Bovendien, eene andere bewijsvoerende omstandigheid sloot zich daarbij aan, namelijk toen die kerel bij een der krommingen van de woudgrens bij Camdless-Bay verdween, liep hij Zermah, die daar voorbijkwam, bijna tegen het lijf aan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek