Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 november 2025
Meer nog dan de woeste dieren, Dan de wolven, raven, gieren, Die hun krijgsstandaarden cieren, Zijn ze op roof en buit belust. Maar geen vloot, geen krijgsgevaren, Maar geen plonderzieke scharen, Zullen immer sidd'ring baren In der Friezen fier gemoed. De ijz'ren knods blinkt in hun handen: Wie hen driftig aan durft randen, Heeft zijn stoutheid ras geboet.
Ten einde raad wendde zij zich om steun tot Luned en deze, die wel vermoedde, wie de vreemde ridder was, gaf haar ten antwoord: "Hooge Vrouwe! het is moeilijk u te raden, want gij verkeert inderdaad in een zeer benarden toestand. Is er dan niet één onder uwe ridders, die den strijd tegen den vreemdeling durft aanbinden?"
"In ieder geval, ik wed dat hij er niet over heen durft!" "Zoo, waarlijk!" sprak eene stem. Den volgenden dag, den 28sten Juni bevond de Albatros zich in de provincie Zzang, vlak tegenover de reusachtige bergmassa. Aan den anderen kant van het Himalaya-gebergte lagen de Nepaulstreken. Drie bergketenen sluiten inderdaad den weg naar Indië af, althans wanneer men van het noorden komt.
Van uitspanning is thans geen sprake meer, want afgezien van het feit, dat haar de middelen daartoe ontbreken, zou zij er toch te vermoeid en te lusteloos voor zijn. Aan de toekomst durft zij niet denken, daar zij nog geen 30 jaren oud is en haar nog een heele reeks van jaren hetzelfde lot te wachten staat.
"Jongens, daar is Dik! Heb je niet gehad, toen je thuis kwam?" "Wel neen, wat denk je wel? Moeder moest er braaf om lachen, toen ze het hoorde, en Vader schudde zijn hoofd maar even. Ha, daar komt bruine boon aan. Kom eens hier, boontje, klikspaan, kom jij eens om je loontje, als je durft?" Maar Bruin durfde niet.
Evenals bij de bestorming van les Tourelles is Jeanne ook nu weer een van de eersten, die een voet durft zetten op de ladders tegen den muur. Maar zij wordt getroffen door een grooten steen, die de Engelschen naar beneden wierpen, en valt terug. Goddank, zij is niet ernstig gewond en springt weer overeind, roepende: »Toe maar, vrienden, vooruit! Moed gehouden! De Engelschen zijn ons!«
Het is, alsof Van Eyck hier al de voor niets terugschrikkende virtuositeit van den meester, die alles kan en alles durft, heeft willen uitvoeren. Het is tegelijk het meest primitieve, meest hieratische van zijn werken en het meest geraffineerde. In houding en gelaatsuitdrukking missen beide figuren de zachte gevoeligheid der Annunciatie op den buitenkant van het Lam.
Al gaat hij niet zoo ver als de Vorstenlander die uit vergodenden eerbied den ingang van zijn huis niet op dezelfde hemelstreek durft maken als waarop de Kraton-poort is gericht, op het Oosten, hij beschouwt toch den priester-koning als een wezen zoo verheven, dat reeds zijne nabijheid heiligt. Tegenover een Vorstenlander als zoodanig gedraagt hij zich als tegenover zijne meerdere.
Wie zijn waarachtigen aard deemoediglijk volgen durft, hij zal terechtkoomen, maar wie booven zijn macht grijpt valt in duivels hand. De wijze erkent zijn zwakheeden en kinderlijke begeerten, hij zal niet trachten te leeven als een volmaakte, Hij ooverspant zich niet tot onnatuurlijke heiligheid. Hij zegt neederig: "ach! ware ik beeter, maar zóó ben ik".
"Waarom doe je het dan niet. Je zegt altijd, dat je het kunt." "Als je den gek met me steekt, doe ik het." "O! dat heb ik wel honderd jongens hooren zeggen." "Je denkt zeker, dat je een heele Piet bent." "Wat een vieze pet heb jij op!" "Probeer eens, mij dien pet van het hoofd te nemen. Doe het eens!" "Je bent een lafaard." "En jij ook." "Je bent een groote lafaard en je durft me niet aan."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek