Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 november 2025
"Neem het zwartste paard dat gij hebt, Heer Ritmeester!" zeide de Luitenant: "de nacht is wel donker, maar een wit paard wordt ook bij duister gezien." "Bij nacht zijn alle katten grauw," merkte Bouke aan, terwijl hij zijn meester diens wapenen aanbracht. "Gekheid, Bouke," zei deze: "de Luitenant heeft gelijk.
Zoo iets is aanstekelijk; mijn oom Herse werd ook akelig. Voor de eerste maal, gedurende al den tijd, dat die zaak aan den gang was, begon er een duister voorgevoel in hem op te rijzen, dat hij zich waarschijnlijk in ongelegenheid brengen zou.
Hij lag daar, duister en hard, zooals hij bij zijn leven geweest was, en men kon bijna gelooven, dat hij nog leefde. Was er een dokter en een tafel met medicijnflesschen benevens een brandende kaars voor het bed geweest, dan zou men gedacht hebben dat pater Succi ziek lag in het koor van zijn kerk en op zijn laatste stonde wachtte.
Wat jaagt daar langs den heuvelrand In 't nachtelijk duister voort? De hoefslag van het snuivend paard Wordt wijd en zijd gehoord! In dichte drommen komen zij, Snel als de wervel, aan; De blanke loop der lange buks Blinkt in het licht der maan! En sneller jaagt langs berg en dal De vlugge ruiterstoet, De stad des oproers in de flank, Den vijand tegemoet!
Achter de voorgronden van zijn klein-burgerlijk bewustzijn dat voornamelijk zijn gedachten over den staat, over den eigendom, over het huisgezin bepaalde, rees in het onder-bewuste, uit de diepten van zijn organisme, een woeste, chaotische wereld van wilde begeerten, duister, vormloos, geweldig zich rekkend omhoog.
Nopens deze vragen dachten de aanwezigen verschillend, en ook de gezworenen schenen hieromtrent verdeeld. Er was in dit rechtsgeding iets verontrustends en iets vreemds, het drama was niet alleen treurig, maar ook duister.
«Allah akbar, het licht komt van Hem," murmelde de afgekeerde bloem. Maar de andere sprak: «Toen de maan nog donker was en de aarde duister onder een hemel befeest met geschitter van sterren, zijn ze langs ons heen gegaan, de zonen en dochteren der menschen die elkander zochten. Ze hadden hunne lange kleederen opgenomen tot aan de knieën voor den loop van hun verliefde voeten.
Zooals de tegenstelling van zomer en winter sterker was dan in ons leven, zoo was het die van licht en duister, van stilte en gedruisch. De moderne stad kent nauwelijks meer het zuivere donker en de zuivere stilte, het effekt van een enkel lichtje of een enkelen verren roep.
Het arme meisje was radeloos, en waarlijk geen wonder! De toekomst was zoo duister. Bij wien zou zij thans haar toevlucht nemen? waar zou zij bescherming zoeken, tegen de vijanden, die haar alom belaagden?
Men duide het Alonzo niet ten kwade, en beschuldige hem niet van kleinmoedigheid, dat hij, weder voortrijdende, zijn pistool uit den holster trok en de oogen steeds naar de rechterzijde gewend hield, want wie toch zou niet, evenals hij te moede zijn, in het nachtelijk duister, op zulk een eenzamen weg, met zulk een doel voor oogen, en, hetzij dan door de verbeelding of wel in de werkelijkheid, aan dergelijke raadselachtige verschijningen overgegeven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek