Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Ik ben zeer tevreden. Ik weet nu wat een geweten is. Het is niet, dat wat jij beweêrt. Het is het mooiste in ons, Je hoeft er niet om te lachen, Harry, ten minste niet als ik er bij ben. Ik wil goed worden. Ik vind het een onverdragelijk idee, een leelijke ziel te hebben. Een zeer artistieke bazis voor een moraal, Dorian. Ik feliciteer je er meê. En hoe begin je? Door Sybil Vane te trouwen.
Dorian slaakte een zucht van verlichting toen hij den tuinman naderbij zag komen. De man kwam even aan zijn hoed en zag aarzelend naar Lord Henry. Toen haalde hij een brief te voorschijn, dien hij zijn meester overhandigde. De hertogin zei mij, op antwoord te wachten, fluisterde hij. Dorian stak den brief in zijn zak. Zeg aan de hertogin, dat ik zoo thuis kom, zei hij koel.
Zij spiritualizeert ze, en dan voel je pas, dat ze toch eigenlijk van hetzelfde vleesch en bloed zijn als jijzelf. Hetzelfde vleesch en bloed! Dat hoop ik niet! riep Lord Henry uit, die door zijn binocle het publiek in de galerij beschouwde. Hoor maar niet naar hem, Dorian, sprak de schilder. Ik begrijp wat je bedoelt en ik geloof in dit kind.
Hij sprak met langzaam overleg. Er lag diepe verachting in den vasten, onderzoekenden blik, dien hij op Dorian Gray vestigde. Hij hield de handen in de zakken van zijn astrakan pels, en scheen het gebaar, waarmeê hij ontvangen werd, niet opgemerkt te hebben. Ja, het is een zaak van leven of dood, Alan en voor meer dan één persoon. Ga zitten.
Ik vroeg en de eenige reden, die ik als excuus kan aanvoeren was: dat ik vroeg uit nieuwsgierigheid. Het is mijn theorie, dat het de vrouwen zijn, die ons mannen vragen, maar wij nooit de vrouwen. Behalve bij den burgerstand natuurlijk. Maar de burgerstand is ook niet modern. Dorian Gray lachte en schudde het hoofd. Je bent onverbeterlijk Harry, maar het kan mij niet schelen.
Daar ben ik nu wel voor gestraft, Dorian. Ik weet niet wat je wilt. Wat wil je eigenlijk? Ik wil den Dorian Gray, dien ik vroeger schilderde, zei Hallward treurig. Basil, sprak de jongen; hij ging naar hem toe en legde hem de hand op den schouder. Je komt te laat. Toen ik gisteren hoorde, dat Sybil Vane zich van kant had gemaakt ... Van kant gemaakt! Groote God!
Mijn ziel kunnen zien! mompelde Dorian Gray van de bank opschrikkend en bijna wit van angst. Ja, antwoordde Hallward ernstig, diepe smart in zijne stem; dan zoû ik je ziel moeten zien. Maar dat kan alleen God. Een bittere lach van spot kwam over Dorians lippen. Je zult die zien, van avond nog! riep hij en greep eene lamp van de tafel. Kom, het is je eigen werk. Waarom zoû jij het niet zien?
Dorian schudde het hoofd en een waas van ontevredenheid kwam er over zijn gelaat bij het woord "onderzoek". Er was zoo iets ruws en banaals in. Ze weten mijn naam niet, antwoordde hij. Maar zij toch wel? Alleen mijn voornaam, en ik ben zeker, dat zij dien nooit aan een ander zal gezegd hebben.
Den volgenden morgen om negen uur, kwam de knecht bij hem met een kop chocolade op een blad, en deed de blinden open. Dorian lag rustig te slapen, eene hand onder zijn wang. Hij lag daar als een jongen, die moê was geweest van spelen of van leeren.
Er zijn momenten dat de geur van witte seringen over mij heen strijkt, en ik de vreemdste maand uit mijn leven weêr opnieuw moet doorvoelen. Ik woû, dat ik met je ruilen kon, Dorian. De wereld heeft veel over ons beiden gesproken, maar jou heeft ze toch altijd aangebeden. En dat zal ze je altijd blijven doen. Je bent het type van wat onze eeuw zoekt en wat ze vreest gevonden te hebben.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek