Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 oktober 2025
Mevrouw Kirke vroeg mij of ik om zes uur niet mee aan tafel wilde dineeren. Ronduit gezegd voelde ik me erg heimweeachtig en ik dacht, misschien zal 't mij goed doen eens te kijken, wat voor menschen met mij onder hetzelfde dak wonen. Ik knapte me dus wat op en trachtte achter mevrouw Kirke binnen te sluipen; maar daar zij klein is, en ik lang ben, bleek deze poging vruchteloos.
Ik wist, dat ik op de toestemming mijner tegenwoordige vrouw kon rekenen, wanneer ik haar ten huwelijk vroeg, en ik maakte mijzelf wijs, dat mij, uit voorzichtigheid, niet anders overbleef. Nog een zware taak wachtte mij, eer ik Devonshire kon verlaten; ik had beloofd, dien dag bij u te zullen dineeren; er was dus eenige verontschuldiging noodig voor het verbreken dier belofte.
Hij verloor zijn kalmte en kon Anna niet meer begrijpen. Waarom noodigde zij Tuschkewitsch uit om te blijven dineeren en, wat meer beduidde, wat wilde zij met een loge? Kon men er dan in haar toestand aan denken naar een Patti-voorstelling te gaan, waar de geheele haar bekende kring verschijnen zou?
"Niet uit roeping," antwoordde hij, "maar vi coactus; ik ben dramatisch auteur, madame." "En ik dramatische artiste," antwoordde Sidonie. Dan liet zij erop volgen: "Wilt u, waarde buurman, mij de eer aandoen bij mij te komen dineeren en verder den avond door te brengen?" "Helaas, mademoiselle, hoewel deze uitnoodiging den hemel voor mij opent, is het mij niet mogelijk haar aan te nemen.
"Neen, neen, blijf toch nog wat," drong Lewin en drukte hem weder op zijn stoel. "Wanneer zien wij elkander weer? Want morgen vertrek ik." "Nu dat is niet anders. Ik ben opzettelijk daarom hier gekomen. Je moet bepaald van daag bij ons dineeren; uw broeder zal er ook zijn en mijn zwager Karenin." "Is die hier?" vroeg Lewin en wilde ook naar Kitty vragen.
Maar toen Vincent was verdwenen, vroeg zij Henk en Eline kort, of zij niet dachten te dineeren dien middag, zoodat Henk zich met een wanhopigen zucht aan tafel zette, en Eline, steeds zwijgend, het gelaat vol tragische, doodsche kalmte, haar stoel nam en haar servet langzaam openplooide. Noch Betsy, noch Henk spraken daarna veel, en Eline zweeg, zweeg steeds.
"Ik verkeer in hetzelfde geval, maar om u ter wille te zijn, zal ik mij daarvan vanavond maar speenen," zeide Schaunard; "wel had ik voor vanavond een invitatie in den faubourg Saint-Germain, maar we kunnen het werk nu niet afbreken, dat zou schade doen aan de gelijkenis." En hij begon weer te werken. "Maar," zeide hij plotseling, "we zouden kunnen dineeren, zonder dat we ons werk onderbreken.
Hier kwam een der meiden berichten dat de jongeheer Bonifaz aan-tafel werd geroepen, en "Pieterse mocht zoo goed zyn, meetekomen." Wouter stapte met opgeheven hoofd en saamgeknepen vuisten de kamer in, waar 't gezelschap dineeren zou.
Nog nooit hebben de vergulde letters van een hôtel mij zoo vriendelijk toegelachen, nog nooit heb ik zooveel echten, gullen welkom gelezen als op het vet gezicht van den gezetten eigenaar, die ons voor de stoep kwam begroeten. Of we kamers konden krijgen? Zeker! Of het nog niet te laat was om te dineeren? Absoluut niet!
Hij liet zich in een stoel vallen, zuchtend. Ach ja, zoo is het leven! mompelde hij met groote starende oogen, vol nachtelijk mysterie. Zij antwoordde niet, vol, overvol. Het werd donker en hij nam afscheid: Frank alleen zou blijven dineeren. Vergeef je het me? sprak hij deemoedig, met al de bekoring zijner dichterlijkheid, in het laatste licht, over zijn gelaat verspreid als een etherisch waas.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek