Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juli 2025
Het was een heer in een groot-bloemigen slaaprok. Het was een koning met een kroon op het hoofd. Het droeg geheel Diamante in het haar geslingerd. Na een tijdje voelde Gaetano zoo'n grooten lust om Donna Elisa's hand te grijpen. Zou dat kunnen? Ja, het ging. Hij trok haar hand naar zich toe als een geroofden schat. Maar wat zou hij daarmee doen? Streelen?
En zij wist, dat zij gedood zou worden als een zoenoffer voor de zonden der rijken tegenover de armen. Gedurende vele jaren hadden de ongelukken zich boven Sicilië opeengehoopt en nu konden ze niet langer tegengehouden worden. Nu begon de Etna zelf te dreigen met een uitbarsting. De zwaveldamp gloeide 's nachts vuurrood en het onderaardsche gerommel werd tot in Diamante gehoord.
Hij trok zijn kleeren aan, bond alles wat hij bezat in een bundeltje, zette zijn hoed op het hoofd en nam zijn schoenen onder den arm. Hij wilde wegloopen. Hij kon het niet uithouden bij donna Elisa. Sedert hij pater Gondo gehoord had, waren Diamante en de Mongibello niets meer voor hem. Alles beteekende niets dan te zijn zooals pater Gondo en gezegend te worden door de menschen.
Zij wist, dat degenen, die in Palermo of Catania woonden, zoo niet behoefden te vragen. Maar hij, die in Diamante woonde, hij kon niet nalaten te vreezen en te vragen. Waarom liet men de menschen zoo arm worden, dat zij stierven van den honger?
Donna Micaela wist niets anders van hem dan dat hij Diamante wilde verlaten, en dat hij voortdurend heiligenbeelden sneed, opdat donna Elisa thuis iets zou hebben te verkoopen, terwijl hij groote schatten verdiende in Argentinië. Toen zij nu Gaetano zag, vond zij hem zoo mooi dat het haar een genot was naar hem te kijken.
Nog een derde zaak had men in Diamante gehoopt. Men had verwacht eindelijk iets te zullen hooren van Gaetano. Donna Micaela reisde ook naar Como, waar hij gevangen zat. Zij had aanbevelingsbrieven van hooggeplaatste ambtenaren in Rome, en ze was zeker, dat ze hem spreken zou. Maar de directeur van de gevangenis had haar naar den dokter gezonden. Deze verbood haar met Gaetano te spreken.
Nu zal de regeering zeggen: "Zij leggen een spoorweg aan in Diamante. De menschen daar zijn dus rijk." En men zal onze belastingen verhoogen. En God weet, dat wij de belastingen, die ons reeds zijn opgelegd, niet kunnen betalen, zelfs indien wij onze voorvaderen plunderden." Donna Micaela wilde haar kalmeeren. "Zij hebben u uitgezonden om te vernemen of wij nog geld bezitten.
Hij zag dat hij het leven daar niet meer kon uithouden en hij geloofde dat het God was, die hem aan de verleiding onttrok. Hij verliet Diamante geheel onbemerkt. Donna Micaela wist nauwelijks iets van de geheele zaak, vóórdat hij weg was. Hij had het niet gewaagd bij haar te komen om afscheid te nemen. Hierna verliepen twee jaren volkomen stil.
Want nu wist men dat zij een aardbeving voorspelden, en dat geheel Diamante verwoest zou worden. In de stegen, waar zelfs de huizen bang schenen te zijn voor de aardbeving en zich tegen elkander aandrukten om elkander te steunen, zetten de menschen hun armzalige oude meubels in den regen op straat en spanden daarboven een tent van beddelakens.
Ze was geheel verslagen dat dit haar moest treffen, nu zij na twaalf jaar voor 't eerst weer in Catania kwam. "Heere God," zei zij. "Wat moet dit alles beteekenen?" Thuis in Diamante had nooit iemand zich de moeite getroost haar te zeggen, wat er gebeurd was. Was het een beschikking Gods, dat zij juist hier op den gerechtsdag moest zijn? "Hoor eens, donna Alfari," zei zij.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek