United States or Romania ? Vote for the TOP Country of the Week !
»'n Nieuw lid,« antwoordde Jack Dawkins, Oliver vooruit duwend. »Waar komt hij vandaan?« »Van Groenland. Is Fagin boven?« »Ja, hij zoekt de lappen uit. Vooruit maar!« De kaars werd teruggehaald en het gezicht verdween. Oliver tastte met zijn ééne hand langs den muur, terwijl de andere stevig door zijn geleider werd vastgehouden; zoo steeg hij met veel moeite de donkere, uitgesleten trap op.
Onder dezen indruk besloot hij in stilte, te trachten zich zoo spoedig mogelijk de tevredenheid van den ouden heer te verwerven, en als hij bevond, dat de Vos onverbeterlijk was, wat hij half en half vermoedde, voor de eer van zijn verderen omgang te bedanken. Daar Jack Dawkins er op tegen had, vóór den avond in Londen te komen, was het bijna elf uur toen zij de tol bij Islington bereikten.
»Dat is hij, Fagin,« zeide Jack Dawkins, »mijn vriend Oliver Twist.« De Jood grinnikte; hij maakte een diepe buiging voor Oliver, nam zijn hand en hoopte, dat hij de eer zou hebben, nader met hem kennis te maken. Hierop kwamen de jongelui met de pijpen om hem heen staan en schudden heel hard zijn beide handen vooral die, waarin hij zijn bundeltje hield.
»Vroeg opstaan!« zei Charley Bates, »je moet je laarzen den heelen nacht aanhouden en een verrekijker voor ieder oog en een tooneelkijker om je hals, en dan win je 't hem nog niet af.« Mr. Dawkins aanvaardde deze vriendelijke loftuitingen zeer wijsgeerig en bood aan, met ieder die wilde, om een shilling te wedden, dat de eerste kaart die hij uit het spel trok, een pop zou zijn.
»Wel, wat zou hij zeggen?« vroeg Charley, plotseling zijn vroolijkheid bedwingend, want de manier van spreken van den Vos maakte indruk op hem. »Wat zou hij zeggen?« Dawkins floot een paar minuten; toen nam hij zijn hoed af, krabde zich op 't hoofd en knikte driemaal. »Wat bedoel je?« vroeg Charley.
»Wat is hier aan de hand, vrienden?« vroeg Fagin en stak zijn hoofd door de deur. »Help 'n handje met de meid,« antwoordde Sikes ongeduldig. »Sta daar niet te grinniken!« Met een uitroep van verwondering liep Fagin haastig naar Nancy toe. »Blaas haar een beetje frissche lucht toe met de blaasbalg, Charley,« zei Dawkins, »en jij, Fagin, kietel haar in der handen, terwijl Bill haar jurk losmaakt.«
Dus verklaarde hij zich terstond bereid, knielde op den grond, terwijl de Vos op de tafel zat, zoodat deze zijn voet op Oliver's schoot kon zetten, en zette zich met ijver aan een kunstbewerking, die jongeheer Dawkins: »schoonmaak van de pootenwagen« noemde. Wat in gewone taal overgebracht, schoenpoetsen beteekende.
Al die pruiken die probeeren ernstig te kijken en Jack Dawkins, die ze allemaal net zoo bekend en huiselijk toespreekt of ie de eigen zoon van den rechter was, die een toast slaat na 't diner ha! ha! ha!« Mr.
Woord Van De Dag