Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
Het arme meisje was ontroostbaar bij dat denkbeeld, hetwelk evenwel als eene uitkomst moest gerekend worden, bij de gedachte aan eene zooveel wreedere mogelijkheid. »Ziet ge, zusjelief," ging Joël voort, »ik spreek tot je zooals ik denk.... Wees nu toch bedaard.... Wat moet er van ons worden, als ik ook ga schreien?" »Ik kan er niets aan doen, broeder," bracht Hulda snikkende uit.
Denk eens, mijnheer Bingham," en de oude heer sloeg zijn oogen vroom ten hemel, "wat zou dat niet voor haar zijn, en voor ons allen, als het God behaagde haar zulk een kans te geven; zij zou haar leven lang rijk zijn, en in zoo'n stand! Maar 't is mogelijk; men kan nooit weten; hij kan wel zin in haar krijgen.
MEVR. BERNICK. Ja, helaas, zoo iets moet het wel zijn. Maar dat zij meegekomen is! Zij! Na de doodelijke beleediging die zij je heeft aangedaan.... BERNICK. Och, denk toch niet meer aan die oude geschiedenissen. MEVR. BERNICK. Hoe kan ik tegenwoordig aan iets anders denken?
Denk b.v. aan dat heel kleine meisje dat Gawein bij een toernooi tot zijn dame gemaakt heeft, opdat zij evengoed een ridder hebben zou als haar oudere zuster.
»Jansen!" sprak Allard met verontwaardiging, »ik verzoek u voorzichtig te zijn met uwe uitdrukkingen, want ik ben nooit gewoon geweest, dergelijke voor mijne eer en karakter honende uitdrukkingen ongestraft te aanhooren!" »Ik sprak als ik denk, jonker Allard! en heb te lang in de wereld verkeerd, om niet te weten, wat gewoonlijk de gevolgen zijn van dergelijke..... hm! verbindtenissen."
"En ik denk wel, dat heel veel menschen zich een ander idee van u maken, dan ik hun nu zal kunnen geven." "De menschen kennen mij uit mijn hartstochtelijke periode. Uit den tijd, dat je iedereen, die niet werkt naar je zin, beschouwt als aanrander van het ideaal.
Wat ik daaromtrent denk ontleen ik aan hetgeen de stem tot mij sprak in verband met de gebeden, waarop zij een antwoord was. Zullen wij dat nog eens nader beschouwen? Gaarne, mijn vader.
Wanneer denkt u te vertrekken, luitenant? Wanneer? gaf deze ten antwoord; laat eens zien, we hebben nu 20 Januari, wel, ik denk ongeveer in het laatst van Februari of het begin van Maart. Maar waarom vraagt ge dit, Dries? Nog antwoordde Dries niet. Kunt ge niet eerst over een jaar vertrekken, luitenant? vroeg hij eindelijk. Maar nog eens, Dries, met welk doel doet ge mij toch al die vragen?
Niettemin! ik wil het gevaar niet loopen van 't avond of morgen te verzeilen en denk deze haven te verlaten." "Gij deedt beter," zeide ik, "uw geheele professie te verlaten, *welke u toch nooit tot een gelukkig einde brengen zal." "Helaas, Mijnheer!" hernam hij, met een treurigen blik en een diepe zucht: "hangt het wel van onszelven af, die met vrijen wil te kiezen?
Allemaal zullen ze weten, wat een slimme kerel hij was; hij zal 't zelf aan den dag brengen en zijn vroegere makkers en leermeester geen schande aandoen. En denk es hoe jong hij nog is. Wat een onderscheiding, Charley, om op dien leeftijd al 't land uit gestuurd te worden!« »Ja, 't is 'n eer, dâ's waar!« zei Charley een beetje getroost.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek