Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 mei 2025
Padre Salvi trad met vertoornden blik op hem toe, en hem de straat wijzend, zeide hij tot den ontstelden Lucas: "Ga naar je huis, en wees Don Crisóstomo dankbaar dat hij je niet in de gevangenis heeft laten zetten!" "Scheer je weg." Lucas vergat zijn aanstellerij, en mompelde: "Wel, ik dacht..." "Pak je weg," schreeuwde Padre Salvi zenuwachtig. "Ik zou Padre Dámaso wel 's willen spreken.."
Op een middag, terwijl Sinang en Victoria hun vriendin bezochten, waren in de eetkamer de pastoor, Capitán Tiago en de familie van Doña Victorina bezig wat te gebruiken en onderwijl te praten. "Nu, 't spijt me wel", zeide de dokter, "'t zal Padre Dámaso ook erg spijten." "En waarheen zegt u dat ze hem overplaatsen?" vroeg Linares aan den pastoor.
"Dat jongemensch lijkt me per slot van rekening zeer sympathiek," ging de pastoor voort, "eerst beoordeelde ik hem verkeerd...hij is wat driftig, maar daarna weet hij zijn fouten zoo goed te herstellen, dat men geen wrok tegen hem kan koesteren. Als Padre Dámaso niet..."
Wanneer hij aan 't preeken was daar hield hij veel van werden de deuren der kerk gesloten. Iederen misslag van zijn ondergeschikten placht hij te straffen met boeten; want ranselen deed hij maar heel zelden, in welk opzicht hij ook verschilde van Padre Dámaso: die regelde alles met vuist- en stokslagen, die hij lachend en uiterst welgemoed uitdeelde.
't Was Elias die ook de plechtigheid was komen bijwonen: door zijn salakot en zijn overige kleedij was hij schier onherkenbaar. Hij had zich 't beste plaatsje weten te verschaffen bijna vlak naast de draaispil, aan de rand van de uitgraving. Tegelijk met de muziek kwamen de alcalde, de leden van 't gemeentebestuur, de monniken behalve Padre Dámaso, en de Spaansche beambten.
Ze vuurden...daarna gingen er ettelijke minuten voorbij: er kwam niets meer aan de oppervlakte van 't meer, dat nu rustig en verlaten was. Een half uur later beweerde een roeier in 't water, bij den oever, sporen van bloed te zien, doch zijn kameraden schudden het hoofd, met een uitdrukking op 't gelaat die zoowel ja als neen kon beteekenen. Padre Dámaso verklaart zich.
En Padre Dámaso trok haar naar zich toe met een teederheid, waartoe men hem niet in staat zou achten, greep haar beide handen, en keek haar vragend aan. "Heb je geen vertrouwen meer in je peet?" vroeg hij op een verwijtenden toon.
Ik kende je niet... trouwens, je was nog niet geboren, toen ik het land verliet. Ik kende je niet!" En Padre Dámaso drukte het jongemensch in zijn stoere armen, dat hij er rood van zag van verlegenheid of van gebrek aan lucht. Padre Dámaso scheen zijn verdriet geheel vergeten te zijn.
"Niets?" hervatte Ibarra, terwijl hij hem zoo hard neerdrukte, dat hij hem op zijn knieën deed vallen. "Nee, ik verzeker 't u! Dat was mijn voorganger, "t was Padre Dámaso..." "O!" riep de jongeman uit. En hem loslatende, sloeg hij zich voor 't voorhoofd. Daarna verliet hij de arme Fray Salvi, en liep haastig naar zijn huis.
Niet veel maanden later kreeg Padre Dámaso bevel van de zeer eerwaarde Pater Provinciaal, om het pastoorschap te gaan vervullen in een zeer verwijderde provincie. Men vertelt dat hij daar zoo naar over was, dat men hem den volgenden dag dood in zijn slaapkamer vond.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek