Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 mei 2025
Maar ieder volk verdient zijn lot, en laten we doen wat iedereen doet." Capitán Tiago beëindigde intusschen zijn conferentie met Padre Dámaso, of beter gezegd die van dezen met hem. "Dus je bent nu gewaarschuwd!" zeide de Franciskaner bij 't afscheid. "Dit alles had vermeden kunnen worden, als je me eerst geraadpleegd hadt, als je niet gelogen had toen ik er je naar vroeg.
Doch door onoplettendheid of iets anders trof Padre Dámaso den schotel, toen er alleen nog maar tusschen veel "laboe" en bouillon een kaal kippenhalsje en een vleugelstukje in dreven; anderen aten pootjes en borst, vooral Ibarra had de lekkere beetjes.
"Meneer Linares", zeide de pastoor tot hem, hem ontrukkend aan zijn geestvervoering, "daar komt Padre Dámaso." Inderdaad kwam de genoemde aan, bleek en eenigszins bedroefd. Toen hij het bed verliet, was zijn eerste bezoek voor Maria Clara. 't Was niet meer de Padre Dámaso van voorheen, zoo sterk en spraakzaam; thans stapte hij zwijgend en eenigszins wankelend voort. Plannen.
Ze wist dat Ibarra dicht bij haar was, en ze dacht aan hem terwijl ze, zich bewaaierend, keek naar den stier van een der evangelisten, die heel veel van een karbouw had. Pater Dámaso had het over onvromen en slechtaardigen: "Gij zult sterven in goddeloosheid, onbekeerd kettergebroed! God kastijdt u reeds hier op aarde met kerker en gevangenschap!
"Maar," hervatte de alcalde, die zag dat Ibarra zweeg, "u zult toch toegeven dat voor zekere gebouwen, bijvoorbeeld zoo'n school, wel een deskundige noodig is!" "Och wat, larie!" riep Padre Dámaso spottend, "wie een deskundige voor zoo iets noodig heeft, is een snertkundige!
De alférez zag bleek en scheen zeer onder den indruk. Onderwijl was Padre Dámaso, insteê van 't avemaria te bidden, bezig zijn Heiligen Geest een berisping toe te dienen omdat deze drie van zijn beste alinea's overgeslagen had.
Ibarra trok langzaam de hand terug die hij hem toegestoken had, keek hem vol verwondering aan, wendde zich om en bevond zich zoo tegenover de strenge figuur van den luitenant, die voortging met hem gade te slaan. "Jongmensch, bent u de zoon van Don Rafael Ibarra?" De jongeman boog. Fray Dámaso richtte zich in zijn stoel op en keek den luitenant recht in de oogen.
"Och wat lotus of loterij!" antwoordde Fray Dámaso lachend, "u slaat de plank mis. Tinola is een goelái van kip en kalebas. Hoe lang bent u hier?" "Vier dagen," bracht de jonge man eenigszins geraakt uit. "Komt u als ambtenaar?" "Nee, meneer: ik kom voor eigen rekening, om het land te leeren kennen."
Don Rafael wist zich van jongs af bemind te maken bij de landlieden: de akkerbouw, begonnen en behartigd door zijn vader, ontwikkelde zich snel. Er kwamen nieuwe bewoners toestroomen, ook veel Chineezen. Het gehucht werd spoedig een dorp en kreeg een inlandschen pastoor. Daarna werd het een aanzienlijk vlek, de pastoor overleed, en Fray Dámaso kwam in zijn plaats.
Zijne Excellentie viel hem in de rede: "'t Verheugt me zeer, dat ik niet anders te betreuren heb, dan de ongesteldheid van Padre Dámaso, aan wien ik 'oprecht' een 'volledig herstel' toewensch; want op zijn leeftijd moet een 'reis naar Spanje' om gezondheidsredenen niet bizonder aangenaam wezen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek