Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 mei 2025
De gouverneur wendde zich verwonderd tot den alcalde. "Als ik me niet vergis," antwoordde deze met een lichte buiging, "is het dezelfde jonge man, die van morgen een kwestie met Padre Dámaso gehad heeft, ter zake van de preek." "Nogal een! Heeft die geestelijke 't in zijn hoofd gezet de heele provincie in beroering te brengen, of gelooft hij, dat hij hier de baas is? Laat hem binnen!"
De pastoor wierp een snellen blik naar Maria Clara, die luisterde, maar zonder de oogen op te slaan van de muziek voor haar, in weerwil van de stille kneepjes die Sinang haar toediende. Zoo drukte deze haar vreugde uit. Als ze alleen was geweest, had ze gedanst. "Padre Dámaso?" vroeg Linares.
"Ik dacht niet dat de zaak me zooveel narigheid zou bezorgen", mompelde Padre Dámaso op huilerigen toon. "Maar van twee kwaden dan maar 't minste." En zijn stem verheffende, trad hij op Linares toe, en zeide: "Kom hier, m'n jongen, laten we 's met Santiago gaan praten." Linares verbleekte, en liet zich door den geestelijke, die in gedachten verzonken voortliep, meetrekken.
De weleerwaarde pater Fray Dámaso, deelde met de goedhartigheid die hem zoo bijzonder eigen is, deze meening van den "gobernadorcillo", en voegde er bij, dat in zoo'n geval de prinses er wel voor zou weten te zorgen 's reuzen navel te ontbloten en hem den genadeslag te geven.
Of Padre Dámaso een preek instudeerde of niet, valt niet te zeggen, doch zeer gewichtige zaken moesten wel zijn aandacht in beslag nemen, want hij stak zijn hand niet eens uit voor Capitán Tiago, zoodat deze bijna een knieval moest doen om die te kussen. "Santiago!" was 't eerste wat hij zeide, "we moeten over heel belangrijke zaken spreken. Laten we naar je kantoor gaan."
Men zag in zijn vrijmoedig vroolijk gelaat eenige lichte sporen van het Spaansche bloed door een schoone bruine tint heen, iets rooskleurigs op de wangen, wellicht de uitwerking van een verblijf in de koude landen. "Wel!" riep hij met blijde verrassing uit, "de pastoor van mijn dorp! Pater Dámaso, de intieme vriend van mijn vader!"
"Dus uwe reverentie gelooft, dat de 'canon' of grondlasten?..." "Laten we toch niet meer over geld spreken!" viel de zieke met een zekeren afkeer in, "je zei zooeven, dat de luitenant beloofd had aan Padre Dámaso..."
't Zij Padre Dámaso het opmerkte, of dat hij nog heesch was, een feit is het, dat hij verscheidene malen kuchte, terwijl hij beide handen op de leuning van 't gewijde spreekgestoelte legde. De Heilige Geest bevond zich boven zijn hoofd: de duif was juist nieuw opgeschilderd, netjes wit en schoontjes, met rozenroode snavel en pootjes.
Gisterenavond hebben ze me verveeld door me piano te laten spelen en me te vragen, of ik wou dansen. Ik wist niet dat er zooveel lastige, vervelende menschen in de wereld waren! Als Padre Dámaso er niet geweest was die heeft getracht mij af te leiden door me allerlei dingen te vertellen had ik me in mijn slaapkamer opgesloten, om maar te slapen.
Hij kwam tal van rijtuigen tegen, getrokken door prachtige spannen dwergpaarden: binnenin zaten ambtenaren die nog half slapend naar hun bureau gingen, militairen, Chineezen, in patserige en potsierlijke houdingen, deftige monniken, kanunniken enz. In een smaakvolle victoria meende hij Padre Dámaso te herkennen ernstig en met gefronste wenkbrauwen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek