Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 november 2025
Fräulein Klettenberg wilde hem maar niet opgeven, en telkens geloofde zij dat ze hem had bekeerd. Maar hem werd nu duidelijk dat hij, bij al zijn eerbied voor de moravische broeders, nooit een christen naar hun hart zou worden.
O George, doe toch geene goddeloosheid. Als gij maar op God vertrouwt en wel wilt handelen, zal Hij u verlossen." "Ik ben geen Christen gelijk gij, Eliza. Mijn hart is vol bitterheid. Ik kan niet op God vertrouwen. Waarom laat Hij de dingen zoo zijn?" "O George, wij moeten geloof hebben. Mevrouw zegt dat wij, als alles verkeerd met ons gaat, toch moeten gelooven dat God het allerbeste doet."
De kloosterbroeder PETER VAN THABOR noemt hem een man: »forsch van bouw en vervaarlijk van kracht en daardoor dapper en fel op zijne vijanden, maar rond en eerlijk van inborst en redelijk van hart als een Christen: want hij had eene goede meening, om vrij en friesch te wezen en het land in goeden staat te brengen en te houden.
Hij nam de vrouw en kinderen, en schoof die weer naar den man terug, en zei half Engelsch, half in het Utah, dat hij niet volkomen machtig was: "No wiesj not pokai!" Toen keerde hij zich om, en kwam terug bij zijn kameraden. De Utahs hadden dat alles gezien en gehoord. De hoofdman vroeg: "Waarom doodt gij hem niet?" "Omdat ik een christen ben. Ik schenk hem het leven."
Gij schrijft, en 't en staat in het water niet, gij schrijft, en 't is uit en 't is weg; geen Christen en weet er wat dat bediedt: och, schrijverke, zeg het mij, zeg! Zijn 't visselkes daar ge van schrijven moet? Zijn 't kruidekes daar ge van schrijft? Zijn 't keikes of bladtjes of blomkes zoet, of 't water, waarop dat ge drijft?
Engel zong ter eer van den vorst eene prachtige hymne die, op al de aanwezigen een diepen indruk maakte en niet het minst op den keizer die, behalve een groot krijgsman en vroom Christen, ook een bewonderaar was van de gewijde toonkunst.
Van de vroegste tijden af werd het bewoond door de edelsten van de Servische aristocratie en haar helden. Daar werd het aannemen van het geloof van den Islam, onverschillig om welke reden of op welk motief ook als de grootste lafhartigheid beschouwd, waaraan een christen zich schuldig kon maken. De boodschap aan Vidossava.
Overmoedig door deze overweging, vervolgde de Jood zijn doel, en stiet den Normandischen Christen op zijde, zonder achting voor zijne afkomst, zijn rang of zijn godsdienst. De klachten van den ouden man verwekten intusschen de verontwaardiging der menschen.
»Dat ben ik niet met u eens," viel Wilkinson in, met grooten ernst: »een Jood, tenzij er met hem de omkeering had plaats gegrepen, die een Saulus tot Paulus maakte; een Jood zou dit sujet óf niet gekozen óf niet zóó behandeld hebben; daar spreekt eene gedachte in die verdeeling van licht en duister, die alleen vallen kan in een geloovig Christen, diep vervuld met en zich geheel indenkende in de hooge beteekenis van zijn onderwerp."
Ik word liever Christen en verlaat het theater. Ik heb met Christenen gesproken. Nilus, in je taveerne. En gisteren.... Gisteren....? vroegen Nilus en dominus. Gisteren heb ik in de catacomben een senex gezien en gehoord, een "grijsaard" maar van geen theater.... Hoe heet hij? vroeg de dominus. Johannes, zeide de senex. En wat zei hij? vroeg Nilus. Dat weet ik niet meer.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek