Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
"Al een maand!" zei Jannetje en bleef voor zich kijken. "Bunschoten is niet ver," meende Gerrit. "Bijna vijf uren loopen," hernam Jannetje, "me dunkt het!" "Ik zal het je maar zeggen: ik ben er benoemd... maar ik heb er niets geen moeite voor gedaan, dat moet je niet denken hoor." "Waarom zou ik het denken?" vroeg Jannetje stijfjes.
"De burgemeester vertelde me nog van je zoon," zei Teunis, die eindelijk ter zake kwam; "en ik en Gijs dachten zoo, dat moesten we je toch even komen zeggen." "Wat is met onzen Gerrit?" vroeg moeder Grietje verschrikt. "Neen, niets; maar hij had van den burgemeester van Bunschoten een boodschap gekregen dat de nieuwe meester nu ook al bij de Scholtianen hoorde."
De groote streek waar nog de nationale dracht in eere is, en die zich langs de kust van de Zuiderzee van Staphorst tot Huizen uitstrekt, gaat ook over de noord-oostelijke hoek van de provincie Utrecht. Daar vindt men dan ook in Soest en omgeving, Hoogeland, en vooral in Spakenburg en Bunschoten nog zeer belangrijke resten van de oude kleedij.
Opgemerkt dient, dat de twee dorpen, Bunschoten en Spakenburg, één geheel vormen, en dat de drachten en de huizen daar volkomen gelijk zijn. Spakenburg is het visschersdorp dat met een kanaaltje van een paar honderd meter met Bunschoten, dat meer in het land ligt, verbonden is.
Het adres bleef onbeantwoord en hielp niets. Met verlangen had Gerrit Beukman de Kerstvacantie tegemoet gezien, die hij in het ouderlijk huis dacht door te brengen. De gelegenheid om van elkander iets te vernemen of voor briefwisseling was gering en voor veelvuldig persoonlijk bezoek was de afstand tusschen Loosdrecht en Bunschoten te groot.
Wèl-voldaan over haar uitstapje keerde ze den volgenden morgen huiswaarts. Nauwelijks was ook in dit gedeelte van ons land door de Afgescheidenen godsdienstoefening op het water gehouden; 't geen in andere provinciën reeds vroeger geschied was ; of de burgemeester van Bunschoten ontving de volgende aanschrijving: "No. 901. Kabinet. Utrecht 12 Mei 1837.
"Wil je dan ergens anders gaan wonen?" vroeg Jannetje op gedwongen toon. "Willen? Neen. Maar ik moet." Jannetje keek strak voor zich en zei niets. "Niet ver, zie je. Ik zou graag zoo dikwijls mogelijk mijn ouders bezoeken." Jannetje bleef zwijgen. "Z'n ouders!" dacht ze, "mij niet!" "Ik kan..." zei Gerrit plotseling met harde stem, "ik meen, de meester in Bunschoten is dood."
Daar werden ze bij allerlei soort van misdadigers in de gevangenis gestopt. 's Middags laat moesten ze voorkomen en werden uit en na ondervraagd over alles en nog wat. En het slot was dat ze 's avonds om zeven uur alle vier weer naar huis gestuurd werden; zoo maar, zonder inlichtingen, zonder vergoeding: "Jullie kan nu wel maar naar Bunschoten teruggaan! Goeien avond!""
Den volgenden dag zouden dezen bevestigd worden en zou de heilige Doop aan niet minder dan twaalf kinderen bediend worden. Gerrit Beukman wist niet wat hij doen moest. Twee heel-moeilijke vraagstukken tegelijk hielden hem bezig. Hij kon zijn toestand heel wat verbeteren door de benoeming tot hoofdonderwijzer te Bunschoten, waarvan hij twee dagen geleden bericht gekregen had, aan te nemen.
Deze hielden zich rustig tot ongeveer in het midden der oefening, toen plotseling de vergaderden opgeschrikt werden door een hunner, die zoo luid mogelijk riep: "Wonen alle die hier zijn in Bunschoten?" "Ik zou u wel willen verzoeken," sprak de dienstdoende ouderling, "onze godsdienstoefening niet te storen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek