Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 juni 2025
»Zij beweert het tegendeel, en ik moet u waarschuwen, mijnheer Brownie! dat gij daar twee fouten begaat, die gij vermijden moet zoo gij vrede wilt houden met mijne dochter.
»Om in dienst te gaan, zoo wij meenden, maar daar schijnt niet van gekomen te zijn, en hij is nu weer in 't vaderland teruggekeerd." »Zijt gij daar zeker van?" vroeg Brownie met eene onvaste stem. »Heel zeker, het staat in meer dan eene courant, met opgesmukte levensbijzonderheden er bij." »Dat is al heel vreemd!" »Niet waar! hij moet uit Rusland zijn komen opdagen en is nu in den Haag!"
»'t Is wel te zien, dat gij jarenlang in Engeland zijt geweest, mijnheer Brownie," sprak hij wat korzel, »en geheel uit de Hollandsche gebruiken zijt uitgegroeid, al hebt gij uwe taal niet verleerd; tusschen vier en vijf ure is zoo wat de algemeene etensklok geworden."
Zóó schitterende revanche nam bij mijn geheugen nog nooit een handelshuis van eene nederlaag." »Als men zich uit een val heeft op te richten moet het niet ten halve zijn," viel Brownie in met levendigheid, maar weer aarzelde hij en hervatte op gansch anderen toon: »Toch is een der redenen waarom ik u spreken moest deze, dat ik eene mededeeling heb te doen omtrent de bedoelde firma.
»Gij hebt mij immers geene kwade tijding mee te deelen?" vroeg Verburg wat gespannen; »het staat toch nog goed met de firma?" »Uitmuntend!" antwoordde Brownie met een fijn glimlachje, »wij zijn als de Bank, wees er gerust op.
En reeds was Brownie opgevlogen en had de koord der schel gevat, die in den hoek hing, dicht bij de piano; daarop keerde hij niet naar zijne plaats terug, maar bleef staan kijken naar de teekening, die er boven hing en waarop reeds vroeger zijne aandacht was gevallen.
Verburg zelf scheen zich deze uiting van zijn leedgevoel te schamen; hij wendde het gelaat af, als wilde hij opstaan om te ontkomen aan het oog dat in het zijne wilde lezen. »Wat verlangt gij, mijnheer Verburg?" vroeg Brownie goelijk. »Ach! eigenlijk.... niets.... ik.... ik wilde schellen en vragen of Mietje ook wat dessert heeft." »Vergun mij u dien dienst te bewijzen."
Verburg, die al was hij een weinig hardhoorig, toch nog goed genoeg kon zien om zekere uitdrukking van voldoening te lezen op het gelaat van zijnen gast, sprak nu lachend: »Wel, mijnheer Brownie! gij geeft mij satisfactie, maar gij hadt het toch beter kunnen hebben." »Nergens beter naar mijn genoegen, nergens waar ik mij meer thuis zou gevoelen, ik verzeker het u."
Neen, neen! de knappe, deftige heer was blijkbaar een goed bekende, en de juffrouw zou het vast aardig vinden als zij van dat bezoek hoorde. Eens over het bezwaar der eerste kennismaking heen scheen mijnheer Brownie goed op zijn gemak te raken.
»En de verplichtingen door hetzelve eenmaal aangegaan...." sprak Verburg vragenderwijs, en hem onrustig uitvorschend aanziende. »Zijn door ons overgenomen, als vanzelve spreekt," antwoordde Brownie ras, »en het is juist op dit punt dat ik eene overeenkomst met u wilde aangaan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek