United States or Montenegro ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zijn buurjongen, die Bruin Boon heette, viel óók volstrekt niet in zijn smaak, hetgeen hij hem door een groot aantal knepen en stompen ten duidelijkste deed gevoelen. Bruin was dan ook geen aardige jongen, want vooreerst was hij niet eerlijk, ten tweede sprak hij nooit de waarheid, ten derde was hij valsch en ten vierde laf, hoewel hij zich gaarne voor dapper uitgaf.
Het vleesch van elk deezer beziën, hebbende eenen vry aangenaamen zoetächtigen smaak, eene speceryen geur, en eene bleeke kleur, omgeeft twee nootedoppen, die dicht aan elkander zitten, en elk eene halve boon of zaad bevatten van een kraakbeenigen aart, eene bleeke of geelächtige groene kleur, eyrond, aan de eene zyde bolrond, aan de andere plat, en aldaar over deszelfs geheele lengte met eene zeer diepe groeve doorsneden.
"Jansen," zeide hij, zijn geld op de toonbank leggende, "wil u even twee brooden naar mijne moeder brengen? Maar liefst dadelijk; er is haast bij." "'k Zal er voor zorgen, Dik." Vandaar ging Dik naar vrouw Boon, die nog altoos in haar winkeltje woonde. Hij deed de deur open en stapte naar binnen. "Goeden morgen, vrouw Boon." "Goeden morgen! Hé, Dik, ben jij daar?
De dagen van leed en droefheid waren voorbij, de armoede vloog het venster uit, en er was geen sprake meer van eene scheiding, die hunne harten dreigde te doen bersten. Enkele weken later betrokken zij de woning van vrouw Boon, waar het hun weldra zeer goed ging.
Van dat oogenblik af erkenden zijne kameraden hem stilzwijgend als hun meerdere. Op een herfstavond was Dik, die toen ongeveer twaalf jaar oud zal geweest zijn, met zijne makkers op de markt aan het spelen, tot het donker werd. "Jongens," riep Bruin Boon, die ook meêdeed, "willen we vrouw van Aken eens voor den gek gaan houden?" "Ja, ja, dat is goed," klonk het van alle kanten.
Zij droegen aardig geweven hemden en mantels van katoen, dat sierlijk en met verschillende kleuren geverfd was. Maar het allerbelangrijkst is wel, dat zij groote hoeveelheden cacao-boonen bij zich hadden, waarvan de chocolade gemaakt wordt. De Spanjaarden hadden deze boon nog nooit gezien. Spoedig werden die boonen een algemeen en belangrijk handelsartikel.
En welk einde moet er aan gemaakt worden, jongen?" "Ik ga naar de stad, om te teekenen als koloniaal. Ik ga naar de West. Vierhonderd gulden handgeld zijn voldoende om het zaakje van vrouw Boon over te nemen, die naar de stad wil verhuizen, zooals u wel weten zal. Als u dan het huis zou willen verhuren aan Vader, waren zij uit den nood. Maar dat wilt gij wel, niet waar?"
Een oogenblik stilte. "Tom, indien wij dit vervloekte gereedschap bij den dooden boom gelaten hadden, was het geld reeds ons. O, is het niet vreeselijk?" "'t Is dus geen droom? Geen droom? Toch zou ik haast willen, dat het er een was; ja 'k mag een boon zijn, als ik het niet wou!" "Wat is geen droom?" "O, dat ding van gisteren. Ik denk soms half, dat alles een droom is." "Een droom?
Dik en vrouw Boon gingen den winkel rond en namen alles nauwkeurig op. De voorraad van een en ander viel Dik meê, zoodat zij het eindelijk eens werden voor eene som van tweehonderd gulden. "Maar
Doodkalm en deftig zeide hij: "Vrouw Boon, een oogenblikje asjeblieft." Even kalm en bedaard draaide hij zich om, legde beide handen op een paal, nam een sprong, en wipte er op. Toen wees hij met vriendelijk gebaar naar een anderen paal, en zei: "Zie zoo, ga nu maar door, asjeblieft; wilt u liever ook niet gaan zitten? Geneer u niet."
Woord Van De Dag