United States or Turks and Caicos Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Maar," merkte Harbert op, "bewijst niets dat deze flesch reeds lang op zee drijft?" "Niets," antwoordde Gideon Spilett, "en zelfs het stuk komt mij voor nog maar kort geleden geschreven te zijn. Wat denkt gij daarvan, Cyrus?" "Dat is moeilijk uit te maken, en wij zullen het bovendien spoedig te weten komen!" antwoordde Cyrus Smith. Pencroff had intusschen de Bonadventure gewend.
Voor den matroos bestond er geen twijfel of het anker was gelicht. "Maar zouden wij de Bonadventure dan niet voorbij het eiland hebben zien gaan?" merkte de reporter op, die alle mogelijke tegenwerpingen wilde maken. "Wel, mijnheer Spilett," antwoordde de matroos, "als zij 's nachts met een goede bries vertrekken, zijn zij binnen twee uur buiten het gezicht van het eiland."
Dit plan werd door Pencroff het eerst geopperd, en Cyrus Smith was er zeer mede ingenomen, want hij wilde met eigen oogen dat geheele gedeelte van zijn bezitting aanschouwen. Den 16den April zou de reis ondernomen worden met de Bonadventure, die geheel tot zulk een tocht werd uitgerust.
Toen de avond inviel had de Bonadventure een kleinen inham der kust bereikt, waar zij het raadzaam achtten den nacht door te brengen. Den anderen ochtend konden zij gemakkelijk de kust bereiken en gingen Gideon Spilett en Harbert eenige uren op jacht. Zij keerden met een goeden voorraad gevogelte terug.
Alles was gereed en de Bonadventure zou het anker lichten zoodra de vloed den volgenden morgen opkwam. De gevangene was in een der hutten gebracht, waar hij kalm, onbeweeglijk, doof en stom tegelijk, bleef zitten. Pencroff bood hem te eten, maar hij wees het gebraden vleesch af dat hem aangeboden was en dat zeker niet in zijn smaak viel.
"Hoe het ook zij," meende de matroos, "even waar als ik ben Bonadventure Pencroff, van Vineyard, is onze Bonadventure zonder ons in zee geweest." De matroos sprak op zulk een stelligen toon dat noch Spilett, noch Harbert hem konden tegenspreken. Het was dus waarschijnlijk dat het vaartuig meer of min verplaatst was, sedert dat Pencroff het in de Ballonhaven had vastgemeerd.
De steven van de Bonadventure, die een weinig ten zuiden van het eiland wees, werd nu daarheen gericht en naarmate de zon in het oosten steeg, kreeg men ook hier en daar eenige toppen in het gezicht. "Het is een eilandje van veel minder belang dan het eiland Lincoln," merkte Harbert op. "Het is waarschijnlijk eveneens ontstaan door een onderzeesche beweging."
"Dat is maar goed ook," sprak Harbert, "want zoo zij de Bonadventure hier gevonden hadden, zouden zij er zich stellig meester van hebben gemaakt, en er mede gevlucht zijn, hetgeen ons verhinderd zou hebben om in den eersten tijd naar het eiland Tabor terug te keeren."
"En daar zij Bob Harvey niet meer hadden om te sturen, zijn zij tegen de rotsen geslagen en het schip werd geheel verbrijzeld!" "O! die ellendelingen! die roovers! die schurken!" barstte Pencroff uit. "Pencroff," zeide Harbert, terwijl hij de hand van den zeeman vatte, "wij zullen een andere Bonadventure maken, een grootere! Wij hebben al het ijzer en touwwerk van de brik tot onze beschikking!"
Dit was inderdaad een dringende behoefte, daar men zoo spoedig mogelijk een bericht naar het eiland Tabor moest brengen, waarin de nieuwe verblijfplaats van Ayrton werd vermeld. De Bonadventure bestond niet meer; er zouden dus minstens zes maanden verloopen, voordat een nieuw schip gereed was. De winter nu was op handen en de reis zou dus niet voor de volgende lente ondernomen kunnen worden.