United States or Lithuania ? Vote for the TOP Country of the Week !
Maar laten wij, voordat wij ons onderzoek voortzetten, eerst naar boord van de Bonadventure terugkeeren!" Zekere onrust omtrent zijn schip had zich van Pencroff meester gemaakt. Wanneer het eiland toch eens bewoond ware en wanneer een van zijn bewoners zich eens meester had gemaakt.... Maar hij haalde zijn schouders op over zulk eene onwaarschijnlijke veronderstelling.
Twintig minuten, nadat zij de hut verlaten hadden, kregen Pencroff en zijn metgezellen de kust in het gezicht en de Bonadventure, die door haar anker, dat diep in het zand lag, werd vastgehouden. Pencroff kon een zucht van voldoening niet onderdrukken. Dit schip toch was zijn kind, en het is het recht van den vader dikwijls zonder reden ongerust te zijn.
De Bonadventure, door Pencroff bestuurd, koos zee. Om de Unie-baai uit te komen moest men eerst voor den wind zeilen en bij deze beweging kwam men tot de overtuiging, dat het schip een voldoende snelheid had. Toen de passagiers op drie
"In elk geval, aangezien we het Rotshuis voor vrij langen tijd moeten verlaten, geloof ik dat de Bonadventure beter daar in veiligheid zal zijn gedurende onze afwezigheid, en wij er goed aan zullen doen het vaartuig daar te laten totdat de schelmen van het eiland zijn verdwenen." "Dat is ook mijn meening en thans voorwaarts!"
Zij waakten met de grootste oplettendheid, want óf Lincoln kon niet ver verwijderd zijn en men zou het bij het aanbreken van den dag in het gezicht hebben, òf de Bonadventure was door den stroom medegesleept en door den wind uit haar koers geraakt, zoodat het bijna onmogelijk was geworden haar weder in de goede richting te brengen.
De wind was naar het noordwesten gedraaid, en begunstigde den terugtocht van de Bonadventure; maar hij stak ter zelfder tijd heftiger op en maakte de vaart moeielijker. Tegen vijf uur in den morgen werd het anker gelicht. De eerste dag van den overtocht ging voorbij zonder dat er iets van belang voorviel.
"Wat wilt gij, Pencroff, wij moeten er in berusten," zeide de ingenieur, "en ik hoop dat dit uitstel voor ons geen kwade gevolgen zal hebben." "O! mijn Bonadventure! mijn arme Bonadventure!" riep Pencroff wanhopend onder het verlies van zijn vaartuig, waarop hij zoo trotsch was!
Men oordeele over de vreugde van de kleine bemanning van de Bonadventure! Binnen weinige uren zouden zij op de kust van het eiland zijn! Men was nog slechts vijftien mijlen van het eiland Tabor verwijderd, dat een lage kust had, welke nauwelijks boven de golven uitstak.
Top had zijn best gedaan en geen enkel stuk wild was hem ontsnapt, dank zij zijn vlugheid en ijver. Ten acht ure 's morgens stevende de Bonadventure naar de kapen Mandibule; zij hadden den wind achter en een frissche bries versnelde haar gang. "Het zou mij niet verwonderen," zeide Pencroff, "zoo er een storm uit het westen kwam opzetten.
"Welnu," hernam Gideon Spilett, "ik vraag het nogmaals, met welk doel zouden de boeven gebruik hebben gemaakt van de Bonadventure, en waarom zouden zij, na haar gebruikt te hebben, haar weder in de Ballonhaven hebben teruggebracht?" "Och, mijnheer Spilett," antwoordde de matroos, "laten wij dit bij het aantal onverklaarbare feiten voegen en er niet meer over denken.
Woord Van De Dag