United States or Puerto Rico ? Vote for the TOP Country of the Week !
En opdat Barbemuche zijn vrienden niet te veel aanstoot zou geven, gaf Colline hem in ruwe trekken een moreel portret van ieder der bohémiens. "Tracht nu met ieder afzonderlijk op goeden voet te komen, dan zullen zij ten slotte allemaal voor uw toelating stemmen." Carolus stemde in alles toe. Kort daarop verschenen de drie vrienden met hun respectievelijke "vrouwen".
Den dag na den verkoop, die gevolgd was door een schitterend souper, hetwelk de Jood als toegift op den koop aan de bohémiens had aangeboden, ontwaakten Marcel, Schaunard, Colline en Rodolphe eerst diep in den ochtend en konden zich, nog onder den invloed als zij waren van de wijnen van den vorigen avond, eerst niet goed herinneren wat er eigenlijk gebeurd was.
"Als Schaunard nog lang talmt, zal ik onmogelijk mijn rol van anonymen Croesus verder kunnen spelen." Maar den volgenden dag reeds zagen de bohémiens Schaunard in een prachtig goudgeel nangkin jaquette thuiskomen. "Goede God!" riep Phémie, die door het zien van haar zoo elegant gebonden minnaar verblind werd; "waar heb jij die jas gevonden?"
Gedurende zijn noviciaat bezocht de Platonische wijsgeer de bohémiens dagelijks, en daar hij op die manier in staat gesteld werd hun zeden grondiger te bestudeeren, kon het niet anders, of hij moest van de eene verbazing in de andere vallen. Op een goeden morgen kwam Colline met een van vreugde stralend gezicht bij Barbemuche. "Nu, mijn waarde," zeide hij, "je bent definitief toegelaten.
Door de warme drank wat opgewonden, werd Barbemuche iets spraakzamer; en na enkele bijzonderheden over zichzelf medegedeeld te hebben, waagde hij het de hoop uit te spreken, dat hij officieel in den bond der bohémiens zou worden opgenomen, en verzocht hij Colline's medewerking om hem te helpen dit eerzuchtige plan te verwezenlijken.
De vier bohémiens gingen aan tafel en legden hun servetten op hun knieën. "Het is vreemd," zeide Marcel; "maar die haring smaakt naar fazant." "Dat ligt aan de manier, waarop ik hem klaargemaakt heb," antwoordde Colline; "tot nu toe is de haring miskend." Op dat oogenblik kwam een vroolijk gezang de trap op en klopte aan de deur.
Een pelotonvuur van beleedigingen werd nu tusschen de bohémiens en den eigenaar van het établissement geopend. Intusschen praatten de dames gezellig over vroegere amourettes en modenieuwtjes.
In een lagere sfeer de wereld der arme »rondtrekkende scholieren" had de klassieke opvoeding een nog profanerender uitwerking. In kroegen en herbergen deden deze rondzwervende, halfgeleerde Bohémiens hun latijnse liederen horen, ter ere van Venus en Bacchus en ten spot van de officieele kerk en de welgedane geestelikheid.
"Ja, die stel ik," antwoordde Colline. De drie bohémiens beraadslaagden onderling en verklaarden ten slotte eenstemmig, dat zij den wijsgeer het karakter van groot beleid, dat hij eischte, teruggaven. Colline liet daarop het woord aan Marcel, die, eenigszins teruggekomen van zijn vooringenomenheid, verklaarde, dat hij misschien voor de conclusies van den rapporteur zou stemmen.
Maar niet het land maakt den wijn, en onze bohémiens aanvaardden den drank, dien ze in speciaal daarvoor bestemde glazen kregen, als echte Champagne en waren ondanks de weinige opgewektheid, waarmede de kurk uit zijn gevangenis ontsnapte, in extase over het voortreffelijke merk, toen zij de groote hoeveelheid schuim zagen.