Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 oktober 2025
Zijn de boeven ergens op het eiland verborgen, en was hunne schuilplaats ons bekend, dan behoefden wij hen slechts te overvallen. Maar moeten wij integendeel niet vreezen dat zij het eerste schot zullen doen?" "O, mijnheer Cyrus, een kogel treft niet altijd waar men hem heen zendt!" "Die, welke Harbert getroffen heeft, miste geen streep, Pencroff," antwoordde de ingenieur.
"De helft van onze taak is vervuld, maar indien de boeven niet meer zijn te vreezen, hebben wij het niet aan ons zelven te danken dat wij meester van het eiland zijn." "Welnu!" antwoordde Gideon Spilett, "laten wij den doolhof in den berg Franklin verkennen! Laten wij geen hoekje ondoorzocht laten! Als ooit een reporter tegenover een treffend geheim gestaan heeft, ben ik het wel."
"De Bonadventure!" riep Ayrton uit.... "Die bestaat niet meer." "Bestaat mijn Bonadventure niet meer!" schreeuwde Pencroff terwijl hij opvloog. "Neen," antwoordde Ayrton. "De boeven hebben haar in de kleine haven ontdekt, nu ongeveer acht dagen geleden, zij hebben zee gekozen, en...." "En?" vroeg Pencroff ademloos.
De maand December verliep en met deze het jaar 1867, waarin de kolonisten van het eiland Lincoln zoo zwaar beproefd werden. Gedurende al dien tijd waren de boeven niet weder in den omtrek van het Rotshuis verschenen. Van Ayrton hoorde men niets, en hoopten ook de ingenieur en Harbert hem terug te vinden, hun metgezellen twijfelden niet of de ongelukkige was omgekomen.
Vuurpook en tang leunen tevreden tegen hun standertje, de kolen liggen rustig in den bak, de asch valt melancholisch door den rooster, de sneeuw op het dak wacht met geduld den tyd van smelten ... all things on their right places ... Maar de eerlyke JACOB DE VLETTER zit in het tuchthuis. En heel veel boeven, die daar wezen moesten, zitten er nog altyd niet.
"Maar," liet hij er op volgen, "het toezicht over de veroordeelden moet u toch soms zorgen veroorzaken, niet waar?" "Waarom zou het dat, waarde dokter? Ik trek mij de wereldsche zaken zoo zeer niet aan. Ik volvoer mijn plicht..." "Maar die boeven zullen toch wel pogingen aanwenden, om te ontsnappen, denk ik. En daartegen dient gewaakt te worden."
Wat zegt gij daarvan, oude uncle?" De laadstok-stijve uncle spreidde zijn beide armen uit, sloot in geestvervoering zijn oogen dicht, en riep: "Ik ben één van de vier! En ik zeg 't zonder snoeven, Ik rij mee met plezier Naar het bivak der boeven; En wij halen als buit, De vier broeders er uit!" "Mooi zoo! en gij, mylord?"
Het was in ieder geval niet voldoende geweest om de bende af te weren en Nab had nog maar juist den tijd gehad om naar het Rotshuis terug te keeren, waar hij zich ten minste in veiligheid bevond. Maar wat te doen? Hoe de verwoesting te beletten, waarmede de boeven de bergvlakte bedreigden? Had Nab een middel om zijn meester te waarschuwen?
Daar Harbert, ondanks zijn verzet, uitgesloten werd, hadden Pencroff en Gideon Spilett en de ingenieur met Nab beurtelings de wacht. De nacht ging voorbij zonder dat er iets voorviel en de tocht door het bosch werd voortgezet. Dien dag kon men slechts zes mijlen afleggen daar men zich letterlijk met de bijl een weg moest banen. Hier en daar vond men nog sporen van de boeven.
Het rijtuigje met de onagga, door Pencroff gemend, vertrok langzaam en de deur van de kraal werd weder gesloten. Cyrus Smith en Gideon Spilett liepen elk aan een kant van Harbert en waren gereed om elken aanval af te weren. Met eenig recht mocht men echter hopen, dat de weg veilig zou zijn, daar de boeven zich nog wel op de bergvlakte zouden bevinden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek