Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
"Ra Vatoe zal spoedig Lotoe worden", legde Starhurst uit, "en ik ben gekomen om u de Lotoe te brengen." "Ik wil niet met je Lotoe te maken hebben", zei de Boeli trotsch. "En het is mijn plan je vandaag nog te laten dood slaan." De Boeli wenkte een van zijn groote bergbewoners, en de man trad naar voren, een geweldige knots zwaaiend.
"God." "Het is een nieuwe naam op Viti Levoe", grijnsde de Boeli. "Van welke eilanden, dorpen, of bergpassen is hij het opperhoofd?" "Hij is het opperhoofd van alle landen, alle dorpen, alle bergpassen," antwoordde John Starhurst plechtig. "Hij is de Heer van hemel en aarde, en ik ben gekomen om u Zijn woord te brengen." "Heeft hij walvischtanden gestuurd?" was de onbeschaamde vraag.
"Kom dan hier," antwoordde de Boeli, "want mijn wapen is maar een onnoozele, armzalige knots en, zooals je zegt, hij kan jou niet weerstaan." De troep wilden week terug, en John Starhurst stond daar alleen, tegenover den Boeli, die leunde op een reusachtige, knoestige oorlogsknots. "Kom hier, zendeling, en overwin mij," daagde de Boeli uit.
Blootshoofds stond hij daar in de zon en bad met luider stem de mysterieuze gestalte van den onvermijdelijken blanke, die, met Bijbel, kogel, of rumflesch, den verbaasden wilde heeft opgezocht in al zijn bolwerken. Zóó ook stond daar John Starhurst in de rotsvesting van den Boeli van Gatoka. "Vergeef hun, want zij weten niet wat zij doen," bad hij. "O, Heer! heb medelijden met Fidzji.
De Boeli werd ongeduldig. "Nu zal ik je antwoorden", mompelde hij, en tegelijkertijd zwaaide hij zijn knots met beide handen. Naraoe, verborgen tusschen de vrouwen en de matten, hoorden den slag vallen, en huiverde. Toen rees de doodszang, en hij wist, dat het lichaam van zijn beminden zendeling naar den oven gesleept werd toen hij hoorde zingen: "Sleep mij zachtjes. Sleep mij zachtjes."
"Ik heb drie jaren lang gewerkt op Fidzji, en ik heb het niet gedaan om er voordeel mee te behalen. Ik ben hier onder u om uw bestwil. Waarom zou iemand mij dooden? Niemand zal daar voordeel van hebben." De Boeli keek eens naar den walvischtand. Hij was goed betaald voor de daad. De zendeling was omringd door een dichte massa naakte wilden, die allen vochten om hem te pakken te krijgen.
"Zóó, zonder wapens, zal ik komen en u overwinnen," was John Starhurst 's antwoord, en na zijn bril afgeveegd en recht gezet te hebben, kwam hij naar voren. De Boeli hief zijn knots omhoog, en wachtte. "In de eerste plaats, mijn dood zal u geen enkel voordeel brengen," begon het betoog. "Ik laat het antwoord aan mijn knots", was de repliek van den Boeli.
Aan het verre einde van de kloof sprong de Rewa achthonderd voet omlaag in één enkelen boog, en de atmosfeer in de rotsvesting trilde mee met den rhythmischen donder van den waterval. Uit het huis van den Boeli zag John Starhurst den Boeli en zijn gevolg te voorschijn komen. "Ik breng u goede tijding", was de begroeting van den zendeling. "Wie heeft je gestuurd?" repliceerde de Boeli rustig.
"Neen, maar kostbaarder dan walvischtanden is de " "Het is gewoonte tusschen opperhoofden om walvischtanden te sturen," onderbrak de Boeli. "Je opperhoofd is òf een gierigaard, óf jij bent een dwaas, om met leege handen in de bergen te komen. Zie, een grootmoediger mensch is je vóór." Terwijl hij dat zei, liet hij den walvischtand zien dien hij had aangenomen van Erirola. Naraoe kreunde.
De dag ging scheiden en dit noopte ons tot spoed, want de Indische schemering is maar kort. De Kaubaai, die daar voor ons lag, dringt in dit grillig gevormde eiland dieper door dan een der andere diep insnijdende baaien, de Boeli- en de Weda baai.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek