Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juli 2025
Daarom moeten wij ons, ten einde ons in verbinding te stellen met de bewoners van de Fidsji-eilanden, ons begeven naar het dorp Rewa op eenige mijlen van de stad gelegen. Gelukkig leidt er een rivier heen; die stroom is de voornaamste van den Archipel; hij is bevaarbaar over bijna tachtig kilometer. Een stoomboot onderhoudt dagelijks de gemeenschap met Suva en vaart van Suva op Levuka.
Het wemelde overal onder de vochtige gewelven van dierenleven, en van het dichte gebladerte droop het water. Nadat wij twee of drie keer hadden vastgezeten in de zwartachtige modder, kwamen we bij den voornaamsten rivierarm, die even breed was als de Rhône, en dank zij een primitieve pier konden wij weldra landen aan het station Rewa.
Intusschen begonnen deze laatsten met op het appèl te mankeeren. Het pad, dat ik vol vertrouwen op mijne kaart moedig insloeg, liep door een bosch en kwam vervolgens uit op een der wegen die de suikerrietplantages in de vallei van Rewa doorsnijden en onderling verbinden.
De mannen zijn mager en zien er zwak uit; de vrouwen, overigens niet leelijk, brengen een groot deel van haar tijd door met, op den grond neergehurkt, oude hindoesche liedjes te zingen, om haar talrijk kroost in slaap te wiegen, en tevens haar koperen armbanden en andere versiersels in de zon te laten schitteren. Ik verliet de fabriek en vervolgde mijne wandeling naar Rewa.
Ik zou voor den nacht de gastvrijheid inroepen van den missionaris van het dorp Rewa, een ouden kluizenaar, bijna geheel van de beschaafde wereld vervreemd, maar van wien ik wist, dat hij verschillende legenden en sagen der eilanders had vertaald. Ik moest voor zonsondergang ruim vijf-en-veertig kilometers afleggen, maar ik vertrouwde op mijne beenen en op mijne gidsen.
Aan het verre einde van de kloof sprong de Rewa achthonderd voet omlaag in één enkelen boog, en de atmosfeer in de rotsvesting trilde mee met den rhythmischen donder van den waterval. Uit het huis van den Boeli zag John Starhurst den Boeli en zijn gevolg te voorschijn komen. "Ik breng u goede tijding", was de begroeting van den zendeling. "Wie heeft je gestuurd?" repliceerde de Boeli rustig.
We gaan de rivier de Rewa in, die over eene lengte van 45 mijlen bevaarbaar is en tot op twintig mijlen van hare monding eene breedte heeft van 200 M. De oevers zijn laag en met een dicht plantenkleed bedekt; bananen en kokospalmen groeien er in overvloed. Des namiddags varen we een kreek binnen, waar de boot wordt vastgelegd aan een boomstam.
Deze aanblik verheugde mij boven mate: sedert de twee jaren van mijn verblijf in de eilandenwereld van Oceanië, zag ik voor het eerst eene werkelijke rivier, stroomende door de vlakte. Zonder aarzelen besloot ik, rechtstreeks van den berg naar de vallei van Rewa af te dalen.
Maar wat kon hij doen? Als John Starhurst volhardde bij zijn plan om er op uit te trekken en opgegeten te worden, zou er een oorlog komen die honderden levens zou kosten. Later op den dag kwam er een deputatie van de hoofden van Rewa bij John Starhurst. Hij hoorde hen geduldig aan, en redeneerde geduldig met hen, maar week geen duimbreed van zijn plan af.
Voorwaar, de Heer was met hem, dat Hij een zwak, gebroken schepsel als Naraoe zóó tot daden wekte. "Maar ik ben zonder kracht en geest, de zwakste van 's Heeren vaten," legde Naraoe uit, den eersten dag in de kano. "Je moet geloof hebben, meer geloof," berispte de zendeling hem. Er voer nog een andere kano de Rewa op dien dag. Maar ze bleef een uur achter, en zorgde dat ze niet gezien werd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek